Er is weer een onthullend boek over het Witte Huis onder Donald Trump uitgekomen, na de twee voorgangers ‘Fire and Fury’ van Michael Wolff en ‘Unhinged’ van Omarosa Manigault. Het betreft het boek ‘Fear’, van de hand van niemand minder dan Bob Woodward, de journalist die samen met Carl Bernstein aan de basis stond van de val van president Nixon in de Watergate-affaire.
Er zijn twee grote problemen voor Trump met dit boek: ten eerste zijn de incidenten die erin beschreven worden (alleen al aan de hand van de nu gepubliceerde zaken, ik heb het zelf nog niet gelezen maar ga dat zeker doen) politiek gezien van aanzienlijk groter belang dan die in de andere twee boeken (die er – op zichzelf verontrustend genoeg voor een president– vooral op neer komen te beschrijven dat Trump een instabiele idioot is). Zie voorbeelden ervan in het vervolg van dit artikel. Ten tweede, en dat is misschien wel het grootste probleem, kan wat een Bob Woodward schrijft niet weggewuifd worden als komende van een of ander labiel randfiguur. Michael Wolff is enigszins bekend als een soort van roddeljournalist, en Omarosa Manigault staat vooral bekend als realityster uit The Apprentice, geleid door Trump.
Om haar alleen als dat laatste te zien is trouwens een ernstige onderschatting. Ze is om te beginnen – iets dat ik ook niet wist voordat ik haar boek las – al eerder Witte Huismedewerker geweest onder Bill Clinton, dus bepaald niet de eerste de beste idioot. Dat merk je ook als je haar boek leest (alhoewel er natuurlijk altijd sprake kan zijn van ghost writers) maar zeker ook in de interviews die ze kort na publicatie had. Het betreft een vrouw die zeer goed weet waar ze mee bezig is en dat uitstekend kan verwoorden, verraderlijk als ze zijn mag (ze is per slot overgestapt naar Trump vanuit de Clintoncampagne, ze legt goed uit waarom overigens, en nu dus weer dit boek).
Het meest verontrustende uit haar boek is overigens dat zij stelt dat Trump geestelijk enorm achteruit is gegaan gedurende de laatste tien jaar. Het is iets dat ik zelf ook eens meende op te merken toen ik oudere interviews uit de jaren negentig met hem zag. Zoals Omarosa ook zegt, formuleerde hij vroeger veel beter, en ik vond ook dat hij niet zo gek overkwam. Een klootzak, zeker, maar niet gek. Er is iets gebeurd in zijn hersenen in de tussentijd.
Alhoewel Trump en zijn trawanten alles uit de boeken van die twee als leugens bestempeld hebben is er geen enkele rechtszaak wegens smaad of laster tegen hen begonnen. Beiden beweren alles te kunnen staven met tekst en audio (Omarosa gaf twee voorproefjes ter afschrikking), en het zou heel goed kunnen dat Trump dat gelooft en liever niet heeft dat dat bij een rechtszaak naar boven komt.
Maar Bob Woodward is een journalistieke zwaargewicht. Niet alleen heeft hij meegewerkt aan de val van Nixon in het Watergateschandaal, ook daarna heeft hij diverse presidentschappen beschreven in zijn boeken. Als of all people Donald Trump roept dat of all people Bob Woodward een geloofwaardigheidsprobleem heeft, kan dat alleen tot hysterisch schaterlachen leiden.
Wat staat er dan zoal in Woodwards boek? (zie hier een artikel met diverse citaten)
Het ergste staat gelijk al in de titel: economisch adviseur Gary Cohn heeft eens een document dat het einde voor een essentieel verdrag met Zuid-Korea zou betekenen van Trumps bureau verwijderd om te voorkomen dat die het zou ondertekenen. Het is volkomen onvoorstelbaar dat iets dergelijks zou moeten gebeuren om een president te weerhouden van een idiote beslissing. Maar het is wel gebeurd, volgens Woodward.
Helemaal verbijsterend is de volgende passage waar zijn twee advocaten, Jay Sekulow en (de inmiddels teruggetreden) John Dowd, voor Mueller voorgespeeld hebben hoe Trump zou reageren in een interview, en dat een interview daarom dus niet kon. “Onze cliënt zou gewoon maar wat verzinnen”, daar kwam hun pleidooi op neer.
Then, in an even more remarkable move, Dowd and Trump’s current personal attorney Jay Sekulow went to Mueller’s office and re-enacted the mock interview. Their goal: to argue that Trump couldn’t possibly testify because he was incapable of telling the truth.
“He just made something up. That’s his nature,” Dowd said to Mueller.
Explosief zijn ook de ongelooflijke beledigingen die hij geuit heeft aan het adres van zijn eigen kabinetsleden. Zo beschrijft hij Jeff Sessions als een achterlijke zuiderling, zijn accent nabauwend. Reince Priebus werd een kleine, rondkruipende rat genoemd en Giuliani (in zijn gezicht) een baby wiens luier verschoond moest worden. Het betreft hier immense lafbekken/opportunisten, want anders hadden ze dit nooit gepikt natuurlijk. Maar zodra het gevaar en/of voordeel weg is zullen zij graag meehelpen aan zijn ondergang. Dit vergeten mensen niet.
Daar staan overigens de bevestigingen tegenover van eerdere berichten van bijvoorbeeld een Rex Tillerson die Trump een “fucking moron” en generaal Kelly die hem een “idiot” noemde. Dit wordt nu allemaal heftig ontkend, in elk geval door Kelly. Kelly heeft in de citaten nogal een grote mond, maar als het erop aankomt doet die dus ook helemaal niets.
De conclusie die overblijft is dat, zoals je aan de buitenkant al kon zien, er nog nooit iemand is geweest die ongeschikter was voor het presidentschap van de VS dan Donald Trump. En tevens dat alle Republikeinen die dit op volstrekt onverantwoordelijke wijze blijven gedogen verraad aan het Amerikaanse volk plegen. Een andere conclusie is dat, als Woodward met dit boek wederom een basis legt voor de ondergang van een crimineel Amerikaans presidentschap, hij voorgoed een plaats in het Panthéon van Amerikaanse helden verdiend heeft.
Bron: CNN
