Als dit op de site van Krapuul verschijnt is het in Nederland zaterdagavond, een avond waar een speciaal gevoel bij hoort. Als je niet uitgaat, kom je dan niet iets tekort? Als je wel uitgaat, wat dan?
Er zijn alle mogelijke keuzen maar op de een of ander manier heb ik heimelijk altijd het gevoel gehad dat een echte Zaterdagavond alleen mogelijk was in de danszaal. En op dat punt ben ik dan jarenlang een Mislukking geweest. Ik weerde mij wel op feestjes, maar was dat wel het ware werk? Niet gaan was een mislukking, wel gaan, geld neertellen en verlegen wat aan de bar hangen in zo’n tent, daar voelde ik mij ook te goed voor.
Smachtend naar mooie meisjes op de dansvloer kijken en net doen alsof het niet erg is dat je aangeschoten en veel geld kwijt op het eind van de nacht alleen naar huis gaat – over mislukking gesproken.
U begrijpt dat ik deze beide zijden van het zaterdagavondvertier ken. En er zitten meer kanten aan. Met de geliefde, die je geliefde is geworden op een intiemere dansvloer, naar een danscafé. En – wat ik verlegen mensen ernstig kan aanraden – zelf deejay worden en er op toezien dat er bewogen wordt en Dat Men Elkaar Vindt op de vloer. In feite heb ik dat misschien wel het meest gedaan. O nee, dat is toch “gewoon” thuiszitten, al dan niet met de televisie aan. (De laatste jaren kun je zelfs vanaf de sofa kijken hoe Bekende Mensen in wedstrijdverband leren dansen zonder zelf meer te verroeren dan een hand die chips grijpt).
Ik laat allerlei situaties voorbijgaan die ik niet vergeten ben maar die niet actief zijn in mijn geheugen. Die keer dat ik stoutmoedig mij alleen op de vloer begaf en er spoedig een beeldschoon meisje tegenover mij opdook dat bij mij bleef en bij wie ik bleef – al is het door mijn eigen onhandigheid denk ik toch niets geworden verder. Ach, het leven.
De allereerste keer, die een groepsgebeuren had moeten worden waarbij ik alleen met een mij onbekende bleek te gaan, een hele tijd heb zitten praten (dat gaat vanzelf al intiem want je moet op de oorschelp van de ander richten om verstaanbaar te zijn) waarna zij mij alsnog de vloer opduwde – en daar bleek dat het er vooral op aankwam je zodanig te bewegen dat je tegen niemand aanbotste, wat zeer creatief was. De nummers van die avond waren voor mijn officiële smaak van die tijd erg dom en zijn nu toch zeer dierbaar. Tot mijn verrassing eindigde de ontmoeting in Mijn Eerste Volwassen Kus en een wederzijdse verklaring van Diepe Genegenheid.
Die is blijvender dan de discotheek zelf lijkt het wel, ook al zie ik haar maar zelden meer.
Ik begrijp niet helemaal waarom of waardoor het slecht gaat met dansgelegenheden. Ja, de club waar ik geregeld draaide is ook weg, dat is waar. Toch het rookverbod?
Of is nu het georganiseerde feest in een speciale grote of juist kleine zaal belangrijker?
Zeg het maar. Maar eerst eens even het bal openen.
Ik denk niet dat het door het rookverbod komt, maar door het vaak idioot hoge entreegeld dat betaald moet worden dat de discotheken massaal de deuren sluiten. Dan krijg je vaak ook nog eens waterige drank! Ik ging altijd veel liever naar een cafe, hing ook een gezelligere sfeer…
Leuk stuk. Appeleert nostalgisch aan die goeie ouwe bar-dancing-discotheek van vroegâh. Wat was dat toen simpel. Vooral op de waddeneilanden. Een disc-jockey kondigde goed gebekt en sappig een 45 toeren hitsingle aan; en aan de titel ervan wist je al of het wel of geen zin had een bepaald meisje te swingen te vragen.
Je ging gewoon naar tenten waar geen Abba, Beegees of Middle of the Road werd gedraaid. Een biertje kostte een gulden en je kon nog een girly vrágen of ze zin had in een slowdance op de parketvloer op klanken van `A whiter Shade of Pale’ of Serge Gainsbourg-Jane Birkins: `Je `t aime, moi non plus’ !
Als dat lukte was de hele verdere avond en nacht geslaagd.
De klad kwam erin toen het ineens `disco’ moest heten na de film `Grease’ volgens mij, en de landelijk opererende Veronica drive-in discotheek er met de nieuwe Volendamse palingsound vandoor ging. Einde bar-dancingtijdperk. Gelukkig wel sfeervol en met genoegen beleefd. 😆
jaspert schreef eerder vandaag:
Marjorie schreef zojuist:
Wat is dit, een invasie van Stivoro-medewerkers? 😀
Overigens denk ik dat de hogere entreegelden een reaktie zijn op de teruggelopen bezoekersaantallen. Als het namelijk de oorzaak zou zijn, is er een hele simpele manier om het probleem weg te nemen. 😉
Na de head-bang generatie is het niet meer goed gekomen.
Toen halverwege de zestigerjaren illegaal geëxperimenteerd werd met softdrugs op de dansvloer in een subcultuur wereldje dat zich toen nog nogal, zij het een beetje snobistisch afzette tegen de dansscholencultuur waar je je colbert open en dicht knopend de etikette werd bijgebracht, hoe zich te gedragen bij het nuttigen van een glaasje prik tijdens een zaterdagavondje uit. Kon niemand zich bevroeden welke vlucht deze vorm van uitgaan zou nemen. Inmiddels is mij wel duidelijk dat de generatie van nu het er wel helemaal mee gehad heeft.
Als ik mijn dochters hoor vertellen over hun avonturen in het uitgaansleven van de afgelopen 15 jaar waarin zij be- en ver-wonderderend werden bejegend om de rede dat zij de show op de dansvloer steelden zonder onder invloed te zijn van wat dan ook, mede om de reden dat ze ‘smorgens weer vroeg op moesten. Eerst voor school en later voor een 100% baan in het onderwijs en de verpleging. Met hun beiden is het helemaal goedgekomen maar met het uitgaansleven dus niet. Dat laatste is zeker niet aan mijn dochters te wijten.
Volgens mij is het helemaal te wijten aan dat het steeds maar groot, groter, grootst moest worden georganiseerd, in disco’s en op festivals waarin de individuele muziek en dansliefhebbers z’n/h’rs narcisme niet meer aan h’r/z’ns trekken komt. Met daarbij de kreditcart continu in de aanslag om de onwaarschijnlijk oplopende rekening mee te voldoen. Er schijnt zelfs een disco te zijn die van haar klanten verlangt een implant-chip te hebben die met een lezer wordt afgetast om de rekening te kunnen betalen.
Kortom, het uitgaansleven is terug bij af. Alternatieve sozen zijn weer helemaal in? Maar nu dan in tegengestelde richting rook en drugsvrij? Nee dat gaat helaas niet gebeuren. En al zeker niet als het met verboden wordt opgelegt. Want laten we wel wezen uitgaan is een uitlaatklep, om de druk van alle verboden die in het dagelijks leven de vrijheid beperken, om die juist open te zetten. Dat is muziek en dans, toch? Maar dan wel met levende muziek! Samen met het nuttigen van een glaasje, een sigaretje, een joint, waarbij de laatste de minst gevaarlijke is. De mens is nou eenmaal zichzelf een slaaf en, de mens een wolf.
Uitgaan is nederland is geen reet aan en erg duur. Saai hier. Ik ben hier in Nederland eerlijk gezegd nog geen gelegenheid tegengekomen waarvan ik kan zeggen, whooww, hier kun je goed de hort op. Het tegengestelde is eerder mijn ervaring en het rookverbod is wat dat betreft nog niet eens zo belangrijk. Je wilt vertier, mensen leren kennen, meisjes versieren, wat iedere jongen graag doet, maar meer dan wat zuipen krijg je hier niet voor mekaar.
@3 DS lol