Het zout op mijn huid van Benoîte Groult beschrijft de aangetrokkenheid van een vrouw tot een ruwe bonk die intellectueel haar mindere is en die een onweerstaanbare aantrekkingskracht heeft voor de vrouwelijke hoofdpersoon.
Het is een vrouwelijk perspectief. Ik kan meer voorbeelden noemen en die zijn – vast niet merkwaardigerwijze – van schrijfsters, niet van schrijvers. En het verhaal gaat dan toch wel degelijk om wederzijds gewenste intimiteiten, niet over eigenlijk verkracht willen worden.
Thierry Baudet schrijver noemen is toch al een te groot eerbetoon.
Zelf vindt hij dit schitterend proza. Het is aapdagen. Begrijpt u wel?
Baudet is gekozen tot Kamerlid.
Mon Dieu, ayez pitié de ce pauvre peuple.
