Ik ben weer eens voor een paar weken in de Verenigde Staten bij mijn vriendin in Michigan. Het blijft een apart gevoel, zo ver weg van huis op toch zulke vertrouwde plekken te komen. Nog vreemder is het als je gedurende het jaar al die waanzinnige berichten leest over de Verenigde Staten, te beseffen dat je daadwerkelijk in dat land verkeert.
Een land waar je voor het minste of geringste voor jaren de bak in kunt gaan. De VS heeft dientengevolge meer gevangenen per hoofd van de bevolking dan vrijwel elk ander land in de wereld. Louisiana spant de kroon, maar daar heeft men het gevangeniswezen dan ook op een winstmodel gebaseerd, men heeft er belang bij zoveel mogelijk mensen gevangen te zetten.
Dan is er natuurlijk die wapenlobby; hèt argument voor wapenbezit is dat je jezelf ermee zou kunnen beschermen, en dat anders alleen criminelen wapens zouden hebben en daarmee een oneerlijk voordeel. De werkelijkheid is dat een substantieel aantal onschuldigen per ongeluk met zo’n huiselijk wapen wordt getroffen en dat een vuurwapen maar zeer weinig bescherming biedt tegen iemand anders met een vuurwapen. Dat bij een wapenverbod grotendeels de criminelen wapens zullen bezitten klopt, die situatie bestaat bijvoorbeeld in Nederland, maar daar schieten ze toch voornamelijk elkaar ermee overhoop.
Misschien dat er als zwarte Amerikaan tegenwoordig trouwens wèl iets voor te zeggen is, zodat je willekeurig welke agent die je wat agressief benadert preventief neer kunt leggen voordat hij/zij dat met jou doet. Als zwarte Amerikaan hoef je maar een telefoon of een chocoladereep uit je zak te halen, of in een supermarkt een speelgoedwapen van de plank te halen om neergeschoten te worden, terwijl er anderszijds in sommige staten blanke wapenenthousiasten het openlijk lopen met wapens promoten, en met minstens één AR-15 omgehangen en wel de supermarkt in menen te moeten kunnen lopen. Zíj kunnen dat trouwens ook wel (alhoewel dit zo idioot is dat zelfs niet elke Amerikaanse winkel dat tolereert, getuige het artikel onder de link), maar ik denk niet dat er ook maar één zwarte Amerikaan is die dat in zijn hoofd haalt. Hij zou waarschijnlijk niet verder dan 20 meter van zijn auto komen.
Dan gelooft er in dit land 70% in creationisme en een aanzienlijk percentage in het zgn. exceptionalisme, wat inhoudt dat God speciale bedoelingen had met de VS, een uitverkoren land is, zeg maar het Bijbelse Israël van heden ten dage. Dat idee is zo wijdverbreid dat Obama bij zijn laatste verkiezingscampagne serieus het verwijt kreeg niet achter het exceptionalisme te staan, en daar een beetje halfslachtig aan toe moest geven. Bovendien laat men zich er voor een groot deel informeren door Fox News, waardoor de helft van de bevolking dacht dat Irak achter 9/11 zat, en dat Obama een in Kenya geboren moslim is.
Obama lijkt met afstand de meest gehate president ooit te zijn, althans de door de Republikeinen meest gehate president. Nog nooit is een Amerikaanse president zo grof beledigd, zo structureel geblokkeerd en gefrustreerd in willekeurig welke poging dan ook iets tot stand te brengen. Zelfs als het voorstellen waren waar de Republikeinen ooit zelf achter stonden. De Republikeinen hadden van begin af aan maar één doel: het eerste zwarte presidentschap van de Verenigde Staten tot een mislukking te maken. Natuurlijk moesten de Republikeinen ook de nieuwe, iets minder strenge immigratiewet van Obama blokkeren, en de laatste schoffering was hun poging om Obama de gelegenheid te ontnemen de State of the Union te laten houden.
Een ander groot probleem dat de Verenigde Staten naast het nog steeds aanwezige racisme heeft is het syndroom dat je als Blaming The Victim zou kunnen omschrijven, een exces dat een gevolg is van wat ooit begonnen zou kunnen zijn als Mark Rutte’s participatiesamenleving. Een breed geaccepteerd idee, dat erop neerkomt dat welvarende mensen vinden dat ze alles wat ze hebben eigenhandig met hard werken hebben bereikt, en dat het je eigen schuld is als je arm bent. Dientengevolge meent men bijvoorbeeld mensen die van de bijstand moeten leven van alles te kunnen opleggen, zoals drugstests hier in Michigan, en verbiedt men in sommige staten het geven van voedsel aan daklozen, zoals je een duiven- of rattenplaag zou bestrijden.
Je zou denken dat de Verenigde Staten elke redding voorbij is, als je het zo op een rij zet, iets wat mijn vriendin dan ook regelmatig verzucht, en ze denkt vaak dat harde actie het enige overgebleven middel lijkt te zijn.
wordt vervolgd
