Auteursrechtenmafia: trias politica & de fotoclaimproblematiek (3)

De vele sommatiebrieven en rechtszaken zijn goed voor de economie. Heel wat commerciële juristen, rechterlijke ambtenaren, fotografen en beeldbanken verdienen er een zeer goed belegde boterham mee. De huidige situatie:

  • Foto’s worden geautomatiseerd opgespoord en, zonder enige controle of er rechten geschonden zijn, eisen juristen opgeklopte schadevergoedingen.
  • Partijen zijn regelmatig niet gerechtigd om schade te vorderen; de exclusieve rechten ontbreken.
  • Er zijn prijsafspraken tussen juristen. Zij hanteren de tarievenlijst van Stichting BeeldAnoniem (voorheen FotoAnoniem) als een standaard.
  • Juristen framen (vermeende) inbreukmakers als dieven die je moet straffen.
  • Juristen gaan op no cure no pay basis achter (vermeende) inbreuken aan.
  • Juristen schrijven de wet voor en verspreiden desinformatie.
  • Juristen procederen als verdienmodel. Ze doen niet voldoende om het buitengerechtelijke op te lossen, schrijven onnodige uren of nemen kansloze zaken aan. Soms zelfs met gesubsidieerde rechtsbijstand.
  • Juristen betwisten de tarieven Stichting BeeldAnoniem en elkaars kosten niet.
  • Rechters kunnen tegelijkertijd handhavers zijn.
  • Rechters oordelen partijdig.
  • Heel, heel veel neuzelzaken over foto’s voor de toch al overbelaste rechtbanken. Andere zaken blijven liggen.
  • Rechters borduren voort op bestaande jurisprudentie.
  • Rechters negeren verweer.
  • Fotografen denken dat ze boetes op mogen leggen voor elke foto die ze ooit geschoten hebben.
  • Niet juridisch-onderlegde mensen denken dat private partijen boetes mogen opleggen omdat rechters het bevestigen.
  • Fotografen en rechtenbeheerders lokken gebruik van foto’s uit door ze in groot formaat, zonder naamsvermelding, zonder bescherming en goed vindbaar te verspreiden.
  • Juristen dreigen met oplopende kosten als je het op een rechtszaak aan laat komen.
  • (Vermeende) inbreukmakers durven vanwege oplopende kosten en partijdige jurisprudentie niet te procederen.
  • Er wordt geschikt voor buiten proportionele bedragen. Bedragen die in de zakken van fotografen, rechtenbeheerders en juristen verdwijnen.
  • Steeds meer partijen zien er een lucratief verdienmodel in.
  • (Foto)journalisten doen mee en zwijgen over deze praktijken.
  • ANP jaagt via Visual Rights Group (voorheen Permission Machine) op foto’s en bericht niet over de misstanden.
  • Rechtsbijstand NVJ helpt alleen met handhaven waardoor leden niet vrijuit durven te schrijven over ANP en claimende collega’s.
  • Rechters worden niet gecorrigeerd door de pers.
  • Het Openbaar Ministerie verwijst naar de rechter. Je kunt geen aangifte van oplichting doen.
  • Artikel 1019h Rv wordt nog steeds toegepast voor simpele fotozaken terwijl de richtlijn sinds 1 april 2017 liquidatietarief voorschrijft.

En uiteraard, als ik hier schrijf rechters, bedoel ik daar niet álle rechters mee. Dat geldt ook als ik het woord journalist, jurist of fotograaf gebruik.

Uitgelichte afbeelding door Tingey Injury Law Firm on Unsplash

Dit (deel)artikel verscheen september 2023 op de site van Martine Bakx.

Teken ook de petitie Stop Onredelijke Fotoclaims van Martine Bakx