Het nadert de vier jaar – ik ben bij Krapuul terechtgekomen op een wit paard, of ik had het aan het leidsel en liep over het zandpad ernaast. Er moest iemand gered worden van wie ik even dacht dat ik haar kende – het had gekund maar dan weten we het niet van elkaar. De Amsterdamse kraakwereld was zo groot en divers in het tijdvak van pakweg 1970 tot 1995 dat je elkaar er vast wel tegenkwam maar dat zal best vluchtig zijn geweest. Bij Krapuul zijn nog twee mensen uit die Amsterdamse scene van toen, wltrrr en al-Bakrastani, die ik pas hier heb leren kennen. Bakra heeft in een kraakpand gewoond waarvan het mijn (rampzalige) idee was geweest het te kraken en wat wltrrr betreft zijn de raakpunten nog opmerkelijker en nogal wat verdergaand dan een gedeelde interesse in Walter Benjamin. Hoezeer, kijk, als ik het daar over ga hebben…
Om te reageren bij Krapuul moest en moet je liefst een gravatar kiezen. Ik reageerde onder de naam Nolly van der Kluft, waarin twee aspecten van het mij dierbare duinlandschap verscholen zitten: nollen en kluften, inderdaad. De WordPressmachinerie deelde mij hierbij vanzelf een soort teek toe, wat wel toepasselijk zou mogen heten, maar ook weer niet aardig was. Ik koos derhalve een gravatar van een kalme zee aan het strand, het eindpunt (of het halverwegepunt) van een flinke duinwandeling. Eigen foto.
Ik was mij er niet van bewust dat mijn voornaam misverstanden kon oproepen. Eenmaal medewerker (dat werd en word je verbluffend gemakkelijk bij Krapuul) bleek ik interesse te trekken bij enkele tamelijk bronstige anderen (ze zijn er niet meer) die meenden met een nieuw meisje in de tent van doen te hebben, en dit was reden mijn voornaam wat grotemensachtiger te maken. Het werd Arnold en als Red Dwarf-liefhebber maakte ik er Arnold J. van, naar het zelfingenomen hologram, Arnold J. Rimmer.
Nu is deze Arnold J. niet iemand om je mee te identificeren, tenzij het zijn Alter “what a guy” Ego is maar laat ik daar niet over uitweiden. Om in de sfeer te blijven koos ik een andere figuur uit Red Dwarf als gravatar, Kryten, de immer dienstbare – zelfs aan de onmogelijke Rimmer – robot.
Vindt u het schokkend om te lezen dat Arnold J. van der Kluft een speciale constructie voor Krapuul is? Ja, en dan ook voor twitter, waar Kryten nooit in beeld is geweest en Arnold kant en klaar opdook, even een ander pseudoniem aannam en weer spoedig terugkeerde? De twee komen niet geheel overeen. Zij vullen elkaar wel aan en zijn onlosmakelijk.
Goed, nu heeft u de slag inmiddels enigszins verwerkt. Mijn twee stalkers op twitter kunnen naarstig op zoek, maar eerlijk gezegd vermoed ik dat zij gewoon te stom om voor de duvel te dansen zijn en zich zullen blijven vastbijten in Arnold van der Kluft.
Al met al, ik schrijf sinds de dagen van Provo onder namen die de mijne niet zijn. Ja echt. Ik moet er aan denken omdat ik gisteren bij de presentatie van de facsimile-uitgave van alle Provopublicaties was. Waar ik over moet schrijven op allerlei weblogs waar ik aan verbonden ben. Misschien ook wel hier, maar ik verknoei mijn tijd nu met dit verhaal dat geen kant opgaat.
Weet u, als u het niet erg vindt blijf ik Arnold J. van der Kluft. Zoals al gezegd, ik ben bijna een halve eeuw gewend noms de plume te hanteren en in de huid te kruipen van de drager van die naam. Sterker nog, net als die nollen en kluften, het strand en de zee en de wilde tijm aspecten zijn van het duinlandschap, zijn die namen gewoon aspecten van wie ik ben. Wie ben je “eigenlijk”? Ik werd gedoopt op mijn zesde, als ik het mij goed herinner, en schrok toen ik die waterdruppeltjes op mijn hoofd kreeg – het was toch al eng, want de hele gemeente keek naar je – en namen hoorde die ik eigenlijk helemaal niet kende. Maar de Vader, de Zoon en de Heilige Geest wilden die namencombinatie horen. Zij moeten mij maar vergeven dat ik lang niet altijd Hen direct aanspreek.
(Zo, daar kan die ene stalker het weer eens mee doen, als hij dit leest, wat vermoedelijk te veel leeskunst gevraagd is).
Arnold blijft, als u dat wil.
Uitgelichte afbeelding: By BBC – Screenshot taken from a DVD of Red Dwarf Series 5 Episode 1, Fair use, https://en.wikipedia.org/w/index.php?curid=8950409
Ja! Arnold J. van der Kluft moet blijven!!! En als er mensen zijn die vinden dat jij weg moet, krijgen met mij te maken en dat willen ze niet. 😉
Overigens gebruik ik ook een andere naam hier dan in het dagelijkse leven, is wel zo veilig in dit rare land.
Ha, viel er dus in en had het verkeerd opgevat 😉 Dan krijgen mensen dus met de draak te maken. Maar als jij je goed voelt als Arnold J. van der Kluft, gewoon blijven. Ik blijf Keira (denk ik) plus een redelijk unieke naam, heb kleinkinderen en kinderen door huwelijk en wil die niet in de racistische zooi betrekken.
Natuurlijk moet Arnold blijven, want ik blijf m lezen. Soms om me te ergeren, maar vaker om er wat van op te steken. Want Arnold weet veeeel.
Wat een verhaal. En wat een getrol van je, Arnold. Hulde!
(Ga ik nu even een zware ketting pakken om je aan de server van krapuul.nl vast te ketenen. Bordje erbij: ‘voederen toegestaan op eigen risico’.)
Waag het je niet om weg te gaan!
Zit nou vrijwel iedereen hier langs elkaar heen te lullen of ligt dat maar aan mij?
Ach GJ_, ik ben hoe dan ook geroerd! (Het uitgangspunt was of ik onder andere naam zou gaan werken hier).
Ach je komt toch een beetje uit de kast, iedereen weet nu dat Arnold J. van der Kluft een pseudoniem is…
Wij houden van langs elkaar heen lullen GJ, dat weet je toch.
Natuurlijk altijd Arnold blijven, al was het maar om je stalkers niet in de war te brengen;-))
Pingback: Wat de hand te doen vindt – een verhaal van Arnold J. van der Kluft | Krapuul