Angstland, zenuwlijdersnatie

Je kan de mafketels niet meer laten lullen

Regelmatig komen mij doodsbedreigingen ter ore. Dat stadje van mij oogt rustig en vaak ook een beetje verlaten, maar in het hoofd van veel bewoners dondert en bliksemt het van vroeg tot laat. Daar bereiken gewelddadige games hoge levels want er heerst veel ontevredenheid over de inrichting van de maatschappij.

Nu en dan komt dat naar buiten, meestal op het terras na een borrel of wat: “Ik schop ze allemaal dood. Dieven. Zo’n wethouder moet je toch doodschieten. Gewoon pang. En let op, dat gaat gebeuren want de mensen nemen het niet langer. Dat geef ik je op een briefje.” Dit zijn niet altijd incidentele opmerkingen. Er lopen mensen door mijn stad die dat soort dingen de hele dag zeggen. Je knikt wat. Of je gaat er vriendelijk tegenin. Of je vervolgt je weg. Doen we allemaal bij ons.

Han van der Horst op Joop.nl over het incompetente gestuntel van ene officier van justitie Kitty Nooy, die op zoek is naar een zondebok voor de moorden die Tristan van der V. heeft kunnen plegen.