Ach, dat slachtofferschap. Als we ziek zijn (bronchitis, zwarte longen, binnenkort sterven we aan longkanker) klagen we de tabaksindustrie aan. Want wij wilden helemaal niet roken, wij werden verleid door de tabaksindustrie, zij zijn de schuld.
Ach dat slachtofferschap. Hoe heerlijk is het niet? We zuipen ons periodiek (zelf in te vullen…) onder tafel en geven de drank de schuld. De grote verleider.
Losgaan gaat niet vanzelf tenslotte. En wat moet je anders drinken op een feestje?
Die drankindustrie komt vast nog aan de beurt. De programmeurs staan al klaar: drank is slecht, slecht, slecht. De nieuwe moraal is die van de striktheid. Het is wit of zwart. Iets kan niet langer goed en slecht zijn, het is goed OF slecht.
En net nu we tabak en drank al min of meer naar de randen van de maatschappij proberen te dringen (wat onbegonnen werk is eigenlijk), gebeurt het omgekeerde met nederwiet: het moet gelegaliseerd worden.
Welbeschouwd een achterhoedegevecht.
Want binnen een paar jaar gaan we die wiettelers aanklagen omdat die wietzooi ons leven in de war heeft geschopt, mensen tot zelfmoord heeft gedreven etc. etc.
Zo werkt het slachtofferschap.
En zo werkt het aangeharkte Nederland.
Eerst innemen, dan gaan zeuren.
Er is een uitzondering.
Prozac? Geen probleem. Ga naar de dokter, zeg dat je zwaar depressief bent, knies wat, en hup, morgen heb je de gelukspilletjes in huis. Mag je eindeloos van innemen. Geen hond die blaft, geen haan die kraait.
Of wordt prozac de volgende ‘sigaret’?
Op den duur, op de hele lange duur.
Want hier zijn nog veel meer belangen in het spel.
En er gaat heel veel geld in om.
Dus…
Je hebt een zondebok: tabak. Target 1.
Er staat er een op de agenda: alcohol. Target 2.
Er staat een vergissing in de agenda: nederwiet. Maar dat wordt target 3.
Een doel ontkomt voorlopig: prozac. Target 4 is van groot economisch belang. Er worden al vragen bij gesteld maar er is nog niemand die medicijnbedrijven wil aanklagen omdat de middelen die zij verstrekken leiden tot dood & verderf.
Ach, dat slachtofferschap. Het is zo lekker om een calculerende control-freakerige Hollandse zeurpiet te zijn.
Alle risico uitsluiten, nooit een middeltje laten staan, maar gaan staan janken aan de deur als je de grenzen hebt overschreden en jezelf de tering hebt gerookt, gezopen, geslikt.
En dat allemaal om gelukkig te worden. Nota bene.
Ach, de verleiding. Tabak, drank, pil, spuit, whatever.
Laten we de verleiding verbieden.
Laten we alles verbieden wat ‘gevaarlijk’ is.
Laten we alles reguleren, geen toegevoegd chemisch genot meer toestaan.
Laten we al het gevaar verbieden.
Zodat de mensen gelukkig worden. Zodat de mensen door al die verboden leven in een eindeloos paradijs.
De binnentuin van de staat. Met gewapende bewakers op de muren.
Zodat er nooit meer iets gebeurt.
Alles onder controle.
