A dedicated swallower of fascism

northernsoulfistHet symbool is de Black Power-vuist en dat is niet zo toevallig. Northern Soul draait on hoofdzaak om “zwarte” muziek – er kunnen “witte” artiesten in het repertoire voorkomen maar dan moeten ze dansbaar en soulful werk leveren dat niet bij het grote publiek buiten bekend is. Het heet Northern omdat het in clubs in Noord-Engeland (benevens Schotland, Noord-Ierland en Wales) aansloeg.
Zowel de aard van het repertoire als de keuze van dit symbool, zou je denken, moeten waarborgen dat racisme niet aan de orde is, allesbehalve. Een “gids” voor de Britse linkerzijde als Paul Mason kwam als Northerner uit de kast als Northern-Soulie bij zijn afscheid van de BBC in 2013.

Eerst even mijn eigen verhouding tot het genre (als dat het juiste woord is) uiteengezet.
Op het radiostation waar ik het meest intens mee verbonden ben geweest, RVZ, was soul een belangrijk bestanddeel van de ten gehore gebrachte muziek. Er was ook nog een apart programma op zondagavond, Soul squad geheten, gepresenteerd door een wisselende ploeg van vier jocks, gespecialiseerd in “zwarte” muziek. Een van hen was ik.
Op RVZ en elders deed ik nog wel eens invalprogramma’s met zwarte muziek, meestal getiteld Cloud Nine, omdat ze of om negen uur begonnen of dan juist ophielden. In een soort late roeping heb ik vanaf 2003 tot halverwege 2013 in wat je clubs kunt noemen gedeejayd (danscafés zou een juistere aanduiding zijn), en met het oog op de ook toen al veelvuldig in het Amsterdamse uitgaansleven vertegenwoordigde Engelsen legde ik nog wel eens het accent op de onbekende bekende klassiekers van de dansvloer bij de westerburen. Enthousiaste aanwezigen wezen mij er op dat dit dan Northern Soul was.

De roem van die sessies bereikte de overkant van de zee, een groepje deejays uit de scene nam contact op om te zien of er iets te organiseren was in Amsterdam, waar ze van plan waren een flink weekeinde te feesten. Het werd de eerste echte Northern Soulparty in Amsterdam – epigonen organiseerden later avonden waarbij het vooral de bedoeling was de bekende onbekende nummers te draaien – onavontuurlijk dus. En ik meen dat ze nog steeds doorgaan.
Een van de Nederlandse jocks die ik bij een paar van de door mij georganiseerde avonden betrokken had was een oud-medelid van de Soul Squad die een soulprogramma medepresenteerde of -presenteert op de lokale radio. Nu komen we bij de aanleiding tot dit verhaal.

*

Is het idee dat racisme niet bij de Northern Soulscene hoort naïef? De vraag was nog niet eerder bij mij opgekomen tot gisteren op twitter collega Laurent Bruning werd aangevallen vanwege een verzuchting over de zoveelste nooit gehoorde boze-burgerstem die verkondigde dat je NIETS maar dan ook NIETS ten nadele van de islam kwijtkunt in de Nederlandse media.
Het oud-medelid van de Soul Squad ging ongevraagd en ongevolgd in de aanval tegen Laurent. Die mevrouw was niet racistisch en xenofoob en het werd eens tijd dat niet alleen linkse meningen verkondigd werden. En de afrekening tegen de policor wegkijkers zou 15 maart komen. Kijk eens wat er in Gouda met die kerstboom gebeurd is!

Blijkbaar is het idee naïef. Eerlijk gezegd verkeer ik in een soort shock na indirect en via onze makker Laurent bedreigd te worden met de fascisten-bijltjesdag. Door iemand die ik waarschijnlijk steeds verkeerd beoordeeld heb. Maar met wie ik heb samengewerkt – nu ik het overzie kwam het initiatief tot de samenwerking wel steeds van mijn kant. Met iemand die een dedicated swallower of fascism blijkt te zijn. Nee, ik noem geen naam. Die is ook onbelangrijk – dit land is gevuld met verradende clercs.

1 gedachte over “A dedicated swallower of fascism”

  1. Pingback: Postpunkklassieker du jour: Good technology | Krapuul

Reacties zijn gesloten.