Extremioten

Ik wil graag af van de nog steeds gangbare negentiende-eeuwse sociaal-politieke classificaties. Er wordt nog steeds in abstracte begrippen als links of rechts, of progressief of conservatief, confessioneel of niet-confessioneel, liberaal of sociaal etc. geredeneerd. Het gaat altijd om de tegenstellingen en de eventuele middenwegen. Tussen mensen die alles en mensen die niks hebben, of die alles of niks weten. Met de opkomst van het populisme sinds, laten we zeggen, de jaren ’70 is er nog een nieuwe dimensie bijgekomen. Die bestaat er vooral uit dat we iedere dag worden getrakteerd op ditjes, datjes, weetjes en schandaaltjes uit de Nederlandse politiek en media. Heel veel zaken waar je vroeger nooit over hoorde worden nu breed uitgemeten via de media en iedereen mag zijn of haar mening geven. In plaats van inzicht en achtergrond krijgen we een dagelijkse stortvloed aan details over ons uitgestort, vol met meningen van de journalisten en redactie die de moeite niet meer nemen iets te onderzoeken of bronnen te verifiëren. Who cares? Als er veel op gereageerd wordt moet het wel goed zijn.

De VVD is tegenwoordig de grootste partij van Nederland, d.w.z. ze hebben de meeste zetels in de Tweede Kamer. Dat is bijzonder omdat in het verleden het electoraat van de VVD niet bepaald overeen kwam met wat traditioneel als het volk wordt gezien, ondanks dat de VVD zich graag een echte volkspartij noemt. Maar tegenwoordig zijn ze het wel, nu de stemmen vooral uit het niet-traditionele VVD-electoraat komen, met name uit de PVV en het CDA. Het gevolg is dat de VVD een flink stuk naar rechts is opgeschoven en liberalisme is ingeruild voor neoconservatisme, want orde en tucht en vrij ondernemerschap zijn natuurlijk aantrekkelijk voor mensen die graag, in de eerste plaats voor zichzelf, een betere toekomst willen. Veiligheid en geld bepalen de agenda en succes is wat je er zelf van maakt. Dat niet iedereen een vermogende familie of goede gezondheid geniet, dat doet er niet toe, iedereen is gelijk. Je bent zelf verantwoordelijk. Een samenleving met sociale wezens is niets anders dan communisme en dictatuur.

Tegelijkertijd is sinds jaren ’70 de privatiseringsgekte mainstream geworden. Alles wat vroeger publiek of gemeenschappelijk eigendom was en een gemeenschappelijk doel diende is verkwanseld aan oncontroleerbare private ondernemingen, investeringsbanken en hun risicomanagers: het openbaar vervoer, gas, water en licht, zorg, de ether, veiligheid, kinderopvang, noem maar op. En als het zo door gaat straks ook het onderwijs en de orde- en hulpdiensten. Er is een georganiseerde vrije markt ontstaan waarin de overheid vaak hoofdaandeelhouder is en de particuliere winnaars van de dagelijkse lotto door de media elke dag in het zonnetje worden gezet als lichtend voorbeeld voor anderen. Je hebt tegenwoordig eigenlijk alleen nog maar een stylist en een steradvocaat nodig, een fiscalist, een grote mond en heel veel aandacht in de media en je bent van succes verzekerd. Niet wat je zegt is belangrijk, maar hoe vaak het herhaald wordt en hoeveel ernaar luisteren. Het is de omzet die telt. Volslagen onzin wordt voor een niet onaanzienlijk deel van de bevolking hun werkelijkheid of zelfs dé waarheid, als je het de hele dag maar in hun oren toetert. Bovendien is het zeer onderhoudend en misschien wel verslavend, de hele dag op zoek zijn, niet naar nieuws of kennis, maar naar bevestiging en het winnende lot uit de loterij.

In de afgelopen 40 jaar zijn de verschillen tussen arm en rijk alleen maar groter geworden. Baanlozen heten tegenwoordig zelfstandige ondernemers zonder personeel en de financiële economie is ons werkkapitaal. Nergens zijn er zoveel financiële instellingen te vinden als in Nederland. De kosten van de hoogste overheidsgaven ooit worden ‘gedrukt’ door van burgers een steeds hogere eigen bijdrage te vragen. De neoliberale oplossing is dat alles gewoon steeds duurder wordt en dat een fatsoenlijk leven voor velen is weggelegd, maar zeker niet voor iedereen. Want je hebt een marge nodig, een deel van de samenleving om af te schrijven en zo ruimte te creëren voor ‘innovatie’. In onze regionale economie wordt buiten levensmiddelen vrijwel niets meer gemaakt van waarde, als in tastbare dingen die je kunt bewaren en gebruiken. Economische groei zit alleen nog in de hoeveelheid geld die heen en weer geschept wordt. Dat concept wordt iedere dag gevierd door de armen die in ruil voor hun eigen bijdrage mogen kijken naar een niet-aflatende hoeveelheid breinrot via de media. Iedereen mag een gokje wagen om ook bij de top te mogen horen in een onophoudelijke show van springende sterren, jungletochten en talentenjachten, zingen, dansen, koken, dirigeren, schoonspringen, beledigen, schelden. Het maakt allemaal niet meer uit. Als je maar wint en gezien wordt!

Ondanks alle verworvenheden, technologische vooruitgang en wat zo meer zij wordt langzaam aan de meesten duidelijk dat ook Nederland voor een belangrijk deel bevolkt wordt door een leger extreme idioten dat dag in dag uit bovengenoemde activiteiten goed op zich laat inwerken. Een van de gevolgen is dat in één dag tijd voor ruim 70 miljoen de lucht in geknald wordt, met tientallen verminkingen als gevolg. En vervolgens in de dagen na de feestdagen massaal de resterende vinger uit te steken naar een bevolkingsgroep of een godsdienst. Onder aanvoering van de elite van het klootjesvolk, mensen zoals Prof. Smalhout of Joshua Livestro, wordt mensen die volslagen onschuldig zijn verweten “weg te kijken” bij de misstanden in de samenleving, die de schuld zijn van bepaalde bevolkingsgroepen en buitenlandse elementen. Die groepen zijn in werkelijkheid voor het klootjesvolk en hun leiders ongewenst, omdat die vreemden zich weigeren te bekeren tot de boerenkool met worst, de krasloten, het comazuipen, een maandsalaris aan vuurwerk en het in gevaar brengen van andere weggebruikers. De populaire hobby’s van het klootjesvolk en een manier van leven die men graag van elkaar afdwingt. Daar ziet men in een raaskallende politicus of celebrity, of in een schaarsgeklede vrouw op een motorkap de ultieme uiting van vrijheid van meningsuiting. En wie moet er niet lachen om een zwarte op schaatsen? Alleen èchte Nederlanders, toch?

wltrrr weet al ruim twee millennia dat maatschappelijk succes in het gebied dat Nederland heet al eeuwen wordt bepaald door geld en kapitaal. Het is niet voor niets dat succesvolle kunstenaars, wetenschappers en ondernemers het land graag verlaten. Onze kenniseconomie is zo vergaand gemechaniseerd dat in de nabije toekomst generaties opgroeien die zelfs geen pak melk meer kunnen openkrijgen.