Als een deurwaarder beslag legt, moet hij rekening houden met een beslagvrije voet. Deurwaarders moeten er rekening mee houden dat degene waar beslag wordt gelegd op zijn/haar salaris ook nog moet leven. Lastig en vervelend en wordt te vaak gewoon genegeerd. De Nationale ombudsman roept mensen op hun beslagvrije voet beter vast te stellen en beter te controleren.
Maar, vraag ik mij af, als mensen al zover zijn dat er dit gebeurt, kunnen die mensen dan nog wel logisch nadenken? Zijn ze niet al helemaal murw geschreven en bedreigd? Ze zitten niet voor niets in de situatie van beslaglegging. Ik denk dat er betere regels voor die deurwaarders moeten komen en controle op hoe ze mensen aanpakken.
DEURWAARDERS en curators zijn in deze tijd legale criminelen zonder scrupules
Bij beslaglegging op salaris wordt dit via de werkgever gedaan. Deze heeft dus op deze personen prima inzicht wat er wordt ingehouden. Deze zijn dan ook verplicht aan de bel te trekken als werknemer onder bestaansminimum terecht komt. Daar liggen dus verantwoording bij werkgever/ werknemer en beslaglegger.
Hoe moet beslaglegger trouwens anders weten dat werknemer onder bestaansminimum terecht komt?