De afgelopen jaren werd Nederland opgeschrikt door een relatief hoog aantal zelfdodingen van jongeren in Westfriesland. Deze documentaire doet verslag van de gesloten gemeenschap in het weidse, kale en schitterende Westfriese landschap.
De film gaat over het leven van alledag, over de eenzaamheid onder de jongeren, de volksaard, het zwijgen, het alcoholgebruik dat vaak al op jonge leeftijd begint. En over het letterlijk en figuurlijk ‘verdrinken’ van jongeren in grote groepen op school, kermissen en uitzinnige bierfeesten.
Verder lezen.
Maandag 5 november 2012, 22.59 uur, TV Ned 2
Niet verschillend van grote delen in NL vrees ik, de Achterhoek, Groningen, Zeeland, en misschien wel in het grootste deel van dit land en elders.
Wie zijn kop boven het maaiveld uitsteekt .. , doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg, et cetera.
Mij vielen een aantal dingen op waaronder de behoefte van deze jongeren om creatief bezig te kunnen zijn, maar zelfs de vormen van vernieuwing die ze aandurven worden direct ingekapseld in de heersende mores en zodoende wordt het [ dus ] onmogelijk gemaakt om een uniek mens te zijn die zich kan ontwikkelen en geestelijk te groeien, mens te zijn in feite. De sociale dwang vond ik verstikkend om te zien.
Angst beheerst het leven heel sterk bij deze jonge mensen, waarbij ik ook het vermoeden heb, maar dat kan selectieve perceptie zijn, dat er weinig ruimte is voor een andere sexuele en erotische beleving van de Liefde dan de heterosexuele, maar dat volgt automatisch uit het bovenstaande, en is misschien zelfs wel een belangrijke oorzaak van de ellende.
Een [ grotere] stad biedt nou eenmaal méér, en ik kan me goed voorstellen dat het platteland leeg aan het lopen is.
Mores in west friesland Le Roi ?? dat was in de jaren 70 al Zuipen Neuken Zuipen Neuken Zuipen Neuken …. ( leuk om uit te gaan toen , maar mijn behoeften waren niet veel dieper dan dat toen 🙂 ) en volgens mijn vader al in de jaren 50 zo , een apart eigen disfunctioneel cultuurtje …