Uit het Engels vertaald door Laurent (Bron).
Er wordt wel gezegd dat revolutie steevast op niets anders uitdraait dan een demonstratie van wie er de meeste macht heeft, en dat die macht zelf weer slechts een demonstratie van geweld is. Ja, de overwinnaar van een revolutie moet inderdaad meer macht hebben. Maar deze macht hoeft niet noodzakelijkerwijze gecreëerd te zijn door middel van geweld.
Degenen die erin slaagden met de Cubaanse Revolutie het bloedige en repressieve bewind van Fulgencio Batista omver te werpen, vormden een groep van tweeëntachtig personen, waaronder Fidel en Raul Castro, en de iconische figuur van de revolutie zelf, Ernesto “Che” Guevara. Deze tweeëntachtig mensen slaagden erin het Cubaanse leger te verslaan, dat door de Verenigde Staten gesteund werd. Geschat wordt dat uiteindelijk minder dan twintig personen van de oorspronkelijke tweeëntachtig het overleefd hebben.
Dit klinkt niet bepaald als een overwinning die door een superieure macht behaald is. Echter, ik geef onmiddellijk toe dat dit wel degelijk het geval was. Deze kleine groep revolutionairen slaagde uitsluitend omdat ze gesteund werden door het Cubaanse volk. El Che had dit intuïtief begrepen, want hij vocht alleen maar voor het volk.
Che Guavara was geboren in Argentinië, in enigszins bevoorrechte omstandigheden. Hij studeerde af in de Geneeskunde. Zoals velen weten reisde hij gedurende zijn studie door Zuid-Amerika, en bracht tijd door met vrijwilligerswerk in een ziekenhuis voor slachtoffers van de ziekte van Hansen (lepra). Zijn ervaringen onder het volk leidden hem tot zijn visie van een Latijns Amerika vrij van de resten van het imperialisme. Hij streefde er met zijn hele wezen naar om het volk van Latijns Amerika te bevrijden van armoede, ziekte en honger.
Er zijn heden ten dage mensen die Che Guevara een terrorist noemen, die zijn voorspelbare einde verdiende. Het is vastgelegd dat, toen een journalist hem de vraag stelde “Wat is de belangrijkste kwaliteit die een revolutionair moet bezitten?” hij antwoordde met één woord: liefde.
Wat betreft dat voorspelbare einde: Che werd in Bolivia gevangen genomen, toen hij daar hetzelfde probeerde te bewerkstelligen als wat hij en zijn kameraden in Cuba bereikt hadden. De meeste analisten zijn het erover eens dat zijn missie faalde omdat de guerrillastrijders (onder wie een vrouw die “Tanya” genoemd werd) niet de onverdeelde steun van het Boliviaans volk had gewonnen. Het Boliviaanse leger werd tevens gesteund door de Verenigde Staten. El Che werd gevangen genomen en geëxecuteerd door een Boliviaanse soldaat. Zijn laatste woorden waren: “Toe dan, lafaard, je doodt slechts een man”. Het is niet zeker of hiermee “een man” of “‘één man” bedoeld werd, omdat in het Spaanse “un hombre” op beide wijzen vertaald kan worden.
Tenslotte, El Che doodde geen burgers. Hij en zijn kameraden kidnapten soms wel dorpelingen om hun locatie geheim te houden, maar zij gaven hen steeds het beste voedsel en betaalden hen, als ze geld hadden, voor hun tijd dat ze gevangen waren geweest alvorens ze weer vrij te laten.
Meneer de hoofdredacteur, ik wens u een heel lang en gezond leven toe. Maar bedenk, terwijl u de as van uw sigaret in het gezicht van Che drukt: u doodt maar één man.
