Lief Dagboek,
Godallemachtig, gelukkig kan ik af en toe even naar buiten voor een sigaretje, want die anderen hebben allemaal duidelijk teveel harde eieren gegeten dit weekend.
Ik ben alweer helemaal vergeten waar we het over hadden. Oh ja, ik ging de ontwikkelingshulp en de publieke omroep afknijpen, dat was het. En Staatsbosbeheer verkopen, wat we De Mos zonder al teveel taalfouten hebben proberen laten uit te leggen in de Volkskrant. Onbegonnen werk natuurlijk, maar daarom is-ie ook nooit schoolhoofd geworden.
Wel weer gezakt in de peilingen. Nou ja, ik houd dan ook al zo ongeveer sinds het aflopen van mijn rechtszaak mijn mond, op het ‘doe-eens-normaal-man’ incident en het Polenmeldpunt na. Ik ben er ook zo schijtziek van allemaal, maar ik heb deze baan wel nodig om mijn beveiliging te kunnen betalen. Maar afgezien daarvan is het natuurlijk een lijdensweg steeds maar dingen te moeten bedenken die zelfs door Henk en Ingrid begrepen kunnen worden.
Over lijdenswegen gesproken; mijn kiezers zien in mij weliswaar een soort Verlosser, maar ik heb altijd veel meer gehad met de door Pilatus op democratische wijze vrijgelaten, politiek-incorrecte Barabbas. Mijn eigen rechtszaak deed me er dan ook aan denken. De Wil van het Volk geschiedde. Ik werd altijd al misselijk van dat opgeheven PvdA-wijsvingertje van zo’n Jezus. Joods-Christelijke cultuur my ass. Maar goed, dat moet ik natuurlijk niet tegen die Amerikanen met het geld zeggen. Of tegen Kortenoeven.
Even serieus: Je kunt maar beter de taktische bekwaamheden van Wilders en zijn Hintermänner niet onderschatten. Zo tegen 1 mei, als de voorstellen van het “tussenformatie”-beraad van het Catshuis bekend zijn, gaat Geert Wilders, volgens beproefd recept, naar het buitenland.
We kennen het: Aandacht afleiden. Vier maal Israël, tweemaal Berlijn en ongeveer tien keer Amerika.
Altijd raak. Behalve, behalve: 1 keertje. Dat was in april 2010.
Toen bleek dat de schaamteloze Wilders-propagandafilm “Islam Rising” was geproduceerd door een fundi-christelijke actiegroep die zich vooral onderscheidt door haatzaaien tegen homo’s en abortusklinieken, zag Geert binnen een half uur af van de geplande en gesponsorde “Triumph des Willens” reis naar Los Angeles. (http://www.google.be/url?sa=t&rct=j&q=&esrc=s&source=web&cd=4&ved=0CDwQFjAD&url=http%3A%2F%2Fwww.depers.nl%2Fbinnenland%2F465447%2FPremiere-Wildersfilm-afgeblazen.html&ei=XmqET4Bf6PzRBeut5dcH&usg=AFQjCNHiGXXvkQ-Nb5zXaX21n-9BFTZU1g&sig2=wTe02bg5_z8Na1hTtrtJ9A)
Kijk en zoiets moet niet moeilijk zijn om weer te organiseren in New York op 1 mei.
Denk aan: Een Pools protest (reden: meldpunt) dat ook de favoriete katholieke presidents-kandidaat Santorum van Spencer en Geller in verlegenheid brengt.
En er moet natuurlijk heel snel een populair lied (song) komen met als refrein: “… and Me!”
Dat gaan we opvoeren op straat voor de ingang van de persconferentie. Wedden dat de tv meer aandacht besteedt aan zo’n actie dan aan het eindeloos herkauwde verhaaltje van de peroxyde-blonde clown?
update: Santorum exit: http://goo.gl/sLNdo
#2 Ja, dat is nu zo’n “wisselende omstandigheid” waar een moderne activist soepel op inspeelt 🙂