Nederlandse neoconservatieven ontfermen zich over drankzuchtige PVV-Stoephoer

Ach, die Daniël van der Stoep toch!

Eerst verraden door zijn verloofde die met de fractie-assistent het bed indook, nota bene op de april-avond nadat zij het met Doctorandus Van der Stoep had uitgemaakt. Had ze niet één of twee dagen kunnen wachten? Een rouwprocesje is toch wel het minimum?

Of, zoals de profeet Mohammed het heeft bepaald, negen maanden wachten (de vrouw dan), voordat gij opnieuw het bed met een manspersoon deelt? Ja, Daniël, je zou er mohammedaan van worden, die wijven! En de betrokken fractie-assistent natuurlijk onmiddellijk ontslagen. Althans, na interventie van de top van de PVV-maffia, tijdelijk geschorst.

Die fractieassistent zit er dus nog steeds, bij de vleespotten van Brussel, en, als het lot niet anders heeft beschikt, begenadigd met de vleselijke lusten die Daniël’s vroegere verloofde met de goede man wil delen. En jij, Daniël, zelfs voor de leeuwenkuil heb je geen paspoort meer.

Dan is het te begrijpen, dat je troost zoekt in de fles. De drankfles, niet de babyfles, wel te verstaan. Toen je in augustus 2011 voor de vijfde keer werd aangehouden met een slok te veel op, omdat je een auto had aangereden, besloot het concilie der PVV-godfathers, dat het zo wel genoeg was en dat je moest ingaan op de uitnodiging om de eer aan jezelf te houden en als onverbeterlijke dronkaard voor je postje in het Europarlement bedanken.

“Is Stoep soms de Nederlandse versie van Stupid?”

Daar sta je dan. 30 of 31 jaar oud. Als enige levenservaring na je afstuderen aan de juridische faculteit van Leiden heb je: “Fractie-assistent geweest van Hero Brinkman in de 2e Kamer…” En natuurlijk ook de ervaring met die ontrouwe verloofde. En je bent werkeloos. Met die kop van je, schat ik in, dat je niet zo snel aan een nieuwe verloofde geraakt. En zonder het charisma en de maffiapraktijken van Geert Wilders, was je uiteraard ook nooit op eigen kracht aan een zitje in enig parlement gekomen.

Dus, wat te doen (zoals Lenin al zei)? Je zwerft wat rond en bezoekt PVV-successen in Noord-Holland en Limburg. (Met de trein, neem ik aan, want je hebt een rijverbod).  Je kunt dus helaas niet gaan chaufferen voor die arme PVV-gedeputeerden (gedupeerden) in Limburg, die geen dienstauto’s mogen gebruiken van Geert en Miss Cry-Steenfabriek, Laurence Stassen, je ex-fractiegenoot in het Europese Parlement en zetbaas voor Geert in het Gouvernement van Maastricht.

Kommer en Kwel. Je Leeuwenkuil is zelfs nog nooit bezocht door de Goliath. Het is je hart en je maakt er een eenzame moordkuil van. Tijdens de happy hours in de Euro-kroegen op het Leopoldsplein in Brussel, sta je alleen, met je glaasje spa-rood. Zelfs je grote vriend Nick Griffin van de Engelse anti-Euro-partij BNP vraagt kwansuis, of “Stoep” in het Nederlands misschien een afkorting is van “stup-id”?

De Nederlandse NeoCons grijpen hun kans

Maar, gode zij dank. Halleluja! De Leidse neoconservatieve denktank rond de Burke-Stichting is je nog niet vergeten! Ze kennen je. Je was daar immers student?  Joshua Livestro neemt je onder zijn vleugels en je krijgt de eervolle uitnodiging, om een kolom te schrijven op De Dagelijksche Standaard (DDS).

Nee, niet over je ontrouwe verloofde en niet over Hero Brinkman schrijven, Daniël! Je bent nu door ons uitverkoren, beste vriend, om Wilders en de PVV weer een stapje verder te dringen in de richting van de Christenfundis. Dat is is ons streven en ons heilig ideaal. Het moet in Nederland net zo worden als in de VS bij de Republikeinen: Vrije markt, armoe is je eigen schuld, en alle macht komt van god, dus elke staat is een belediging gods. Dus, des te meer een heidense creatie die niet eens een nationale staat is: De Europese Unie.

Iemand als jij, Daniël, moet daarvoor niet-religieuze argumenten gebruiken. Rationele argumenten. Je weet wel: De Verlichting. Ze hoeven geen hout te snijden. Doe maar gewoon als Martin Bosma. De logische consequentie van Wilders’ standpunten is, dat we uit de EU moeten stappen. Zeg dat gewoon. Niemand in de PVV kan je wat maken en onze vrienden in de SGP en de CU bedenken er wel de nodige frasen over het duivelspact met de Vaticaanse antichrist bij. OK, Daniël? In je eigen woorden, graag!

Stoephoer of Hoepstoer?

En zo kwam het dat Daniël van der Stoep de Hoer van Babylon werd bij DDS. Hoepla, wat stoer! Ze namen z’n stukkie over, inclusief de taalfouten. Daniël schrijft in DDS:

Uittreding uit de Unie betekend (sic! – HR) geen isolement voor Nederland. We zijn eeuwenlang neutraal geweest en hebben altijd met iedereen gehandeld. Noorwegen en Zwitserland zijn landen waar de Europese Unie ook maar wat graag handel mee drijft. Het zal geld kosten, natuurlijk, maar ook in het verleden heeft Nederland nooit zijn soevereiniteit laten afkopen.

Dat schrijft iemand, die is afgestudeerd in internationaal recht aan de Universiteit van Leiden. Doet hij dat als stoephoer of als (neologisme) hoepstoer?

Nederland: Soeverein kiezen voor beperkte soevereiniteit… of gewoon: Submission

Voor het einde van de zestiende eeuw was “Nederland” nooit een soevereine staat. Dus we hebben maar een paar eeuwen door te lopen, om de onzin van die bewering te illustreren. Het begon in het begin van de 80-jarige oorlog met de aanstelling van Leicester als Landvoogd. Dat was nog voor de Akte van Verlatinge (van de Spaanse koning) en had de bedoeling, zich onder de Engelse soevereiniteit te verschuilen. Sommige van de verschillende huwelijken van Willem I de Zwijger hadden daarentegen de bedoeling, om te schuilen onder de paraplu van de soevereiniteit van de Franse koning.

Vervolgens werd in de zeventiende eeuw nauw samengewerkt met de Turkse Sultan tegen de Spanjolen en de Venetianen. Ja, Wilders-held Michiel de Ruyter ging zelfs zo ver, een bondgenootschap te sluiten met de Barbarijse Zeerovers, islamitisch tuig uit Noord-Afrika, tegen de Europese Christenheid. Na het rampjaar 1672 zocht en vond de Republiek der zeven verenigde provinciën met Willem III als stadhouder-koning een nauw verbond als junior-partner met Groot-Brittannië.

In de achttiende eeuw ging het met die Nederlandse soevereiniteit van kwaad tot erger. De Engelse ambassadeur in Den Haag liet, als dat hem zo uitkwam, met behulp van bij voorbeeld Duitse vorsten (de Hertog van Brunswijk) de regenten en de oranjevorsten alle hoeken van de kamer zien. En dat kwam de Staten-Generaal maar al te vaak goed uit. De patriotten (hè, hè, eindelijk een authentiek-noord-Nederlandse beweging) konden in de tachtiger jaren niet anders doen dan op Frankrijk terugvallen. En in 1794 kwamen ze met Pichegru de bevroren rivieren over, om de Nederlandse soevereiniteit vervolgens bij gebrek aan beter te verkwanselen aan Frankrijk.

En in de negentiende eeuw? Nederland kon geen stap verzetten zonder instemming van het Britse imperium dat ons land via Nederlands-Indië gegijzeld hield. Zelfs de Boeren in Zuid-Afrika moest Nederland in de steek laten, toen die door de jonge militair Churchill (ook zo’n Wilders-held) werden opgesloten in de eerste concentratiekampen uit de geschiedenis. (Boer War, rond 1900). De opkomst van het Wilhelminische Duitse keizerrijk creëerde een bijkomende afhankelijkheid. Een tijd lang werd openlijk gespeculeerd over een mogelijke aansluiting van Nederland bij de Duitse Bond, waarvan trouwens de provincie Limburg nog lange tijd lid was.

In de twintigste eeuw kon Nederland zich aanvankelijk handhaven door een evenwichtsspel tussen Duitsland, Engeland en Frankrijk (Eerste Wereldoorlog). Toen de rauwe Europese werkelijkheid voor het eerst na 1672 en 1794 in Nederland toesloeg via de Duitse bezetting van 1940, liet aanvankelijk, en nog heel lang, tot diep in 1944, de overgrote meerderheid zich afschepen met een schijn-soevereiniteit. Het is na 1945 hevig verdrongen, maar de laatste tijd verschijnen steeds meer rapporten en boeken over de slaafse en hypocriete houding die “Nederland” (het verzet niet te na gesproken) toen heeft aangenomen. Geen soevereiniteit, maar, om een geliefde uitdrukking in Van der Stoep’s kringen te gebruiken: SUBMISSION alom. Van Colijn tot Suurhoff, van De Quay tot Einthoven.

De Nieuwe Gulden van Wilders moet aan de D-Mark worden gekoppeld. Maar de Mark heet nu Euro. Dus?

Kortom, zolang Nederland niet in een uithoek van het continent ligt en geen olieschat heeft, zoals Noorwegen en zolang het zich niet wil vergenoegen met de status van een in zichzelf gekeerde verzameling bankkluizen als Zwitserland, zo lang zal Nederland afhankelijk blijven van het Europa waarmee het handel drijft en dat een bescherming biedt tegen de gevolgen van de globalisering.

Natuurlijk kun je de gulden weer invoeren. Dat geeft drukkosten en de kosten van het slaan van munten. Maar kan de gulden zich staande houden zonder zich te binden aan een sterkere valuta? Nee. dat was al niet meer zo in de jaren-tachtig. De gulden werd gekoppeld aan de Duitse Mark door Lubbers. In 2011 of 2012 is dat nog meer waar dan vroeger. Als NL dus in z’n eentje uit de euro stapt, aan welke valuta moet de gulden dan worden gekoppeld? Niet aan de dollar of het Britse Pond. Zelfs niet aan de Israelische Shekel. Nee, aan de valuta van de belangrijkste handelspartner(s). Aan de Mark dus. Maar, ach heden, de Mark heet nu: Euro. Dus, net als de Denen en de Zweden doen: we koppelen de gulden dus aan … de euro! Dus we krijgen er belang bij, dat die euro het goed maakt. Maar, anders dan voor de uitstap, hebben we daar geen invloed meer op via Europa. Wat hebben we er dus mee gewonnen? Niks! We hebben alleen heel veel invloed verloren.

Hoe de NeoConservatieven omgaan met democratie en met feiten

Dat moet iemand die doctorandus in het internationaal recht is, toch kunnen bedenken. Of is het onderwijs in Leiden de laatste jaren zo erg achteruitgegaan? In het Nederlandse neocon-filiaal dat Livestro vanuit Engeland leidt, doen ze, evenmin als dat bij de Washingtonse Weekly Standard het geval is, niet aan feiten. Feiten zijn linkse hobbies. De Grote Politiek wordt gemaakt in ongekozen elitaire instituten. Zoals de Conservatieve Studiekring of hoe dat ding mag heten. De DDS is er voor de agitatie en het sturen van de “social politics”, een lagere vorm van politiek, waarvoor de democratie wel gebruikt kan worden, maar alleen in “geleide” vorm. Via agitatie en (valse) voorlichting.

Daar is Daniël als ex-PVV vertegenwoordiger nu even nuttig voor. Als hij zich bewust heeft laten gebruiken om onwaarheden te verkondigen, dan is hij een stoephoer. Als van der Stoep echt meent wat hij schrijft, dan is hij een voorbeeld van hoepstoer.