PVV, fatsoen & smaak.

Photo by Abdul: `Moet je ze binnenlaten?’

De discussie in dit recente Krapuulartikel plus de kamerincidenten n.a.v. Wilders’ recente onbehouwen optreden na Prinsjesdag, was voor mij reden om me af te vragen of de Wildersbeweging een optie is om mee zaken te doen.

Moet er met behoud van eigen fatsoensnormen worden onderhandeld met PVV?

Het zou te makkelijk zijn om de PVV te betichten van wansmaak door op uiterlijkheden en gewoonten van hun milieu in te gaan. Derhalve dienen we een niveau dieper te denken en dient pévévégedrag empirisch te worden getoetst aan positieve waarden die gelden als gezonde, algemeen geldende en stabiele maatstaven in onze huidige maatschappij.

Dat de PVV óók voor vrijheid van meningsuiting staat, net als iedere andere partij, is prijzenswaardig.
Maar alleen dàt is niet genoeg. Het gaat niet alleen om meningsuiting an sich. Het gaat om de wederkerigheid van vrijheid van meningsuiting!
Uiterst rechts ziet van oudsher meningsvrijheid van één kant als ideaal. Het liefst met zwijg- en gehoorzaamheidsplicht voor opponenten en critici.

Moeten we een xenofobe onderhandelingspartner serieus nemen?

Dacht van niet. Driewerf nee dus! Want als je de PVV wèl serieus neemt, zijn ze weliswaar minder grof maar gaan ze irreële eisen stellen.
Zo van: ‘Ik ben bereid je te respecteren, maar op míjn voorwaarden!’
Of als je aarzelt omdat je twijfels hebt over xenofobie, gaan ze meteen dwingende no-issue vragen stellen als: ‘Wat zou jìj doen als de Islam ons vandaag overrompelt?’
Neem je ze niet serieus, gaan ze zielig doen of gaan ze grove taal bezigen.
Negeer je ze, dan dagen ze je uit met ongein en slechte smaak zoals ze doen bij Job Cohen, die door Wilders behalve in de Kamer, zelfs uitgebreid wordt gedehumaniseerd in een wansmakelijk PVV-reclamespotje.

PVV-aanhangers zijn slechte verliezers, sportiviteit en humor is hen vreemd. Slechts leedvermaak om hun gewaande tegenstanders doet ze grijnzen.
Ze hebben een bijna dwangmatige zucht naar veiligheid, zèlfs als er helemaal geen dreiging is. Men spoort de gelovige in Wilders aan een schuilplaats te zoeken onder zijn vlerken.

Degenen van de pévévé die zich politici noemen, schuwen het openbaar debat en lopen dikwijls weg als ze hun zin niet krijgen, òf ze overschreeuwen de gesprekspartner. Ze hebben een neurotische angst voor gezichtsverlies.

Derhalve zijn PVV -‘onderhandelaars’ niet in staat tot aanvaarding of aangaan van een compromis, laat staan consensus.
Deze onwerkbare situaties zijn wat CDA dissident Ab Klink voorzag bij een gedoogkabinet met de massapopulist.
Hij heeft gelijk gekregen. Wat mij betreft mag er in elke gemeente een straat naar hem worden genoemd: De ‘Ab Klinkstraat.’ Daar willen Henk & Ingrid vast niet wonen, dat scheelt dan in het risico van foute buren naast je te krijgen.

Zijn pévévé-ers tevreden mensen?

PVV-electoraat is niet in staat om vreedzaam tot zelfbespiegeling te komen. Er is altijd geestelijke onrust en innerlijke onvrede ergens over. Dat komt doordat ze steeds tegen de grenzen van hun geestelijke bagage aan lopen; als gevolg van niet willen leren van eigen fouten.
Eigenlijk zouden PVV-politici er net zo sjiek uit willen zien als Alexander Pechthold of Jolande Sap, of zo erudiet als Job Cohen. Of zo klassiek liberaal als Bolkestein, Hans Wiegel en de mevrouwen van de VVD.

Omdat ze daar niet in slagen, vanuit een gebrek aan opvoeding en een primair-egocentrische inborst, net als hun voorgangers bij de LPF trouwens, gaan ze zich van de weeromstuit gedragen of ze aan de stamtafel in hun bruine kroeg zitten.
Wie in die kringen de harde jongen wil spelen, zal een ander nooit de mogelijkheid geven in zich te laten kijken. Ziel en gevoel zijn op slot.
En wie als pévévé-er toffe jongen gevonden wil worden, dus rechts met een sociaal randje, moet altijd rekening houden met zijn belijdenis aan Wilders, daar controleert men elkaar onderling streng op.

Schámen PVV-ers zich wel eens?

Een pévévé-er schaamt zich alleen onder eigen volk, bijvoorbeeld als hij te soft wordt gevonden, wat een doodzonde is, want dan ben je al gauw een rooie flikker.

Waar zijn PVV-politici per direct op uit?

Het liefst zouden ze als club achter Wilders’ decadente rug vrije nieuwsgaring, onderwijs en wetenschap naar hun handen, zeg maar klauwen, willen zetten.
Nivellering van ons nationale IQ en intellect is hun ijdele streven. Daarmede menen ze, ondanks hun geestelijke beperkingen, zich slimmer te voelen.

Waar ligt hun dagelijkse frustratie?

Ze willen interessant worden gevonden maar snappen de sociale codes niet.
Het manvolk is misnoegd omdat linkse en allochtone vrouwen meestal veel knapper zijn dan de obese, potsierlijk bewegende en broeds kakelende Ingrid. Die mist al eeuwenlang een natuurlijke bevalligheid en een waardige gratie.

Kun je ze vertrouwen?

Ik zou er geen auto van kopen. Erewoord is alleen voor eigen soort, daarbuiten is proberen de medemens te bedriegen gewoonte. Alleen jammer voor hen dat de sociale medemens er bij PVV-types allang niet meer in trapt. Dus hun auto’s moeten ze slijten aan eigen volk.

Geld en PVV?

Is goed en belangrijk om sier mee te maken en patjepeeër te spelen. Helaas weten zelfs hun duurstbetaalde Kamer- en EU-leden zich absoluut niet te kleden, ondanks dat ze royaal teren op ónze kosten!
Voor de PVV-achterban is geld onmisbaar als attribuut.
Heb je het niet, dan leen je het! Niks te makken hebben en armoedzaaierij vertonen is links.
De gemeentelijke schuldsanering moet dan ook vooral de pévévé-doelgroep bedienen.
Zogenaamde ‘Linksen’ en allochtonen hebben veel minder schulden omdat ze spáren en de tering naar de nering zetten. Maar dat begrijpen H & I niet, die denken dat `links’, Islam en steuntrekkers het beter hebben omdat ze zomaar gratis geld zouden krijgen van de overheid of zwart werken en Wilders wil hen dat graag doen geloven.

Hoe komt de Nederlandse politiek af van Wilders?

Een schisma zou mooi zijn, dan raakten Henk & Ingrid de weg kwijt en gingen ze misschien zèlf wel schéiden! (Sneu voor hun kroost, dat wel, maar uiteindelijk misschien beter.)

Helaas, er is maar één bewegingslid en dat is de heer Wilders zelf.
Hij heeft zichzelf al in drieën gespleten: Hij is joviaal voor zijn Kamerleden en Districtsleiders, voor zijn trouwe stoottroepen zeg maar.
Hij is afstandelijk naar Henk & Ingrid, de kiezers, nadat hij hen heeft belazerd met valse beloften.
Hij is vijandelijk naar alles wat ruikt naar iets linksigs of mohammedaans en jut zijn achterban op tot vijanddenken jegens tolerant en multicultureel Nederland.

Een in triplo gespleten ziel en een angststoornis die hem tot achtervolgingswaan drijft. Zoals van Schicklgruber ofwel later Hitler, ooit gezegd werd dat hij een schizoïde paranoïcus was, zoals ik vroeger leerde uit een een schoolboek voor geschiedenis: `Onze Eeuw’.
Of misschien was Hitler wel een paranoïde schizofreen, maakt niet uit. De schade voor de humanitaire omgeving is er niet minder om als dezulken de vrije teugel krijgen om volksmassa’s te indoctrineren en onwilligen en andersdenkenden te sanctioneren.

Het wordt tijd voor een sanitair cordon voor krachten die de Nederlandse beschaving ondermijnen, voordat Wilders zelf een cordon van hekken en muren om Nederland zet, naar Israëlisch voorbeeld. Zijn nationaliteitsbeleven is het mijne niet.
Een populistische beweging die de grondslagen van de parlementaire democratie en constitutionele monarchie op abjecte en vulgaire wijze met een verbeten grimas naar beneden wil halen, mag best kritisch plus met humor en ironie worden benaderd, mits in gepaste stijl.