Rupert Murdoch, de mediamagnaat, is van geboorte Australisch. Dit houdt al bijna een voorbestemming als racist in: een gestolen werelddeel waar de oorspronkelijke bevolking geheel in de verdrukking – letterlijk de wildernis – is ingejaagd voorzover niet fysiek uitgeroeid. Mondjesmaat wordt door sommigen toegegeven dat er iets niet geheel eerlijk is gegaan daar in het zuiden. Maar tenslotte is er altijd nog het voorbeeld van Amerika, van het westelijkste puntje van Alaska tot het zuidelijkste puntje van Vuurland.
Murdoch is zo patriottisch dat hij US citizen is geworden. Dit is niet ter navolging van zijn lezers en kijkers v/m, in Australië, het Verenigd Koninkrijk of de Verenigde Staten. Het is niet de bedoeling dat die iets zien in vreemdelingen, laat staan in emigreren of van nationaliteit veranderen omdat het je goed uitkomt. Of een dubbel paspoort hebben. Ja tenzij het om joden gaat. Een categorie mensen waar het leesvee ook liever van af is dus die van harte wordt aanbevolen te emigreren.
Het was een onvergetelijk ogenblik toen de Kanaaltunnel – nou, niet gereed was, maar van beide zijden was genoeg weggeboord daar onder de grond van de zeebodem dat ze elkaar bereikt hadden.
“Ik kon de knoflook al ruiken,” zei een trouwhartige Sun-proleet (het zal in het echt dus helemaal niet gezegd zijn). Of in de keuken van Artesië/(Frans-)Vlaanderen knoflook zo gewoon is betwijfel ik eerlijk gezegd, gesteld dat de grondwerkers daar ook vandaankwamen. Xenofobie was verplicht en enige overeenkomst met reëel bestaande mensen was ongewenst. Fransen lopen van Duinkerke tot Bonifacio met stokbroden onder hun arm, en ze eten knoflook, slakken en kikkers. Klaar. Die tunnel had helemaal niet gemoeten (dat hij geboord werd onder het regime van Murdochvriendin Thatcher was niet iets om over na te denken).
De Murdochmedia hebben het voortdurend over de elite, die is links en probeert ons gewone mensen het multiculturalisme door de strot te douwen. Maar wij houden het bij onze chicken curry of chicken Kiev (ik heb geen idee wat het is, je ziet het overal in Engeland en zo min als ik het wil eten wil ik weten wat het is). Komt het u bekend voor?
Zowel het liberalisme als het christendom hebben de pretentie universeel te zijn. Nu is het toch al een oefening in futiliteit de VVD met liberalisme en het CDA met christendom te vereenzelvigen, maar in die clubs denken ze er officieel nog steeds anders over. En de echte elite van Engeland of Nederland – al lang niet meer getooid met wat ooit goede smaak of belezenheid gevonden werd – is allesbehalve nationalistisch. Dat de ooit bij territoriaal bepaalde plaatselijke overheden behorende energiebedrijven inmiddels in Zweeds of Russisch eigendom is heeft deze elite juist bevorderd. Ja, inclusief de PvdA en D66, de grote uitverkoop van het familiezilver heeft onder Paars plaatsgevonden.
Maar even zo vrolijk als de Murdochmedia huilen de Verhagens en de Zijlstra’s en hoe al die lui ook mogen heten een potje mee met de sentimenten van het gespuis dat bij Russen nog altijd aan communisme denkt en bij Zweden aan blonde mensen die er op los****en. Bah wat vies bah wat lekker. Verder nergens van afweten hoor, dat is nergens goed voor.
Het is al vaker gezegd hier en het zal steeds opnieuw moeten.
Een partij die het Henk en Ingrid niet naar de leeghoofdige zin wil maken in Nederland is er niet. Het dichtst bij de-zin-niet-geven komen wonderlijk genoeg de SGP, die er beginselen op nahoudt waar de honden geen brood van lusten, de lichtere ChristenUnie en – tot voor kort zou ik ook gezegd hebben – de Partij voor de Dieren. Maar het bestrijden van godsdienstige gebruiken van minderheden als een stap voorwaarts op het gebied van dierenwelzijn zien is op zijn zachtst gezegd naief en in het slechtste geval te kwader trouw. Tel uit uw winst.
Als het er op aankomt wil ik best een Elitaire Partij, die bijvoorbeeld het onderwijs in de Franse of Hoogduitse taal of beide op de lagere school vanaf de vierde klas (niks groep zes van de basisakademie) voorstaat. Met dat Engels wordt het niks en dat leren de kinderen toch wel van de televisie en de computer.
Dat zou ik zeggen als ik zou geloven in een toekomst voor partijpolitiek.
Maar juist ook omdat ze bijna allemaal het gespuis willen dienen of anders ernstig buitenstaanderig zijn denk ik niet dat er een toekomst in zit.
Tot een volgend keer.
