Vanwege goede banden met Peace Now van mijn onvermoeibare plaatsgenoot May-May Meijer zondag naar de Dam voor een vredesdemo. het was er waanzinnig druk. Ook was er bij het station de Dam-tot-Damloop via de IJtunnel.
Er bleek op de Dam ook een Dam-tot-Dam-wielertocht te eindigen of te starten. Dat besloeg het gehele voorplein bij het paleis. Aan de monumentkant een pro-Palestina-demo, een demo van Falung Gong tegen het stelen van menselijke organen, een pro-Israël demootje, een vreemde man met heel veel duivenvoer, die dan ook honderden duiven om zich heen had en doorlopend voerde, kortom: totale chaos.
We mochten gek genoeg niet op de monument-trappen staan. We hadden helaas geen mooi lang spandoek, of gelijkluidende posters of truitjes. Ik wist ook niet dat ‘Vrede voor dieren’ mee zou demonstreren met een stuk of acht mensen met posters – ik ben toch wat meer van hulp aan Palestijnen en hun kinderen.
Na afloop gingen we langs het Binnengasthuis naar het Rembrandtsplein. We wilden nog graag even checken of er nog iets over was van Max Tailleur en zijn Doofpot-cabaret. Hij was in de jaren ’60 en ’70 verreweg de meest populaire grappenmaker, en werd daar miljonair door. Hij zat op de hoek van de Utrechtsestraat en het Rembrandtplein.
In de Reguliersbreestraat blijken er drie schaamteloze gokhallen met gleufmachines te zitten. Ook in de voormalige Cineac – de bioscoop waar je voor nauwelijks half geld drie kwartier alleen maar nieuws kreeg.
De drukte op het Damrak was niet te harden, net als op het Rokin. ‘Overtoerisme’ heet dat tegenwoordig.
O ja: het oude hoofdkwartier van de nazistische Luftgau Holland was aan het begin van de Vijzelstraat bij de Munt, in het Carlton Hotel. De Luftgau omvatte ook België en werd bestuurd vanuit een enorme bunker, ‘Diogenes’ in Deelen, met muren tot 6 m dik – en die bestaat nog. Maar dit hotel is nu van NH-hoteles.
(Ik heb nog een tijdje in het Carlton in Luxemburg gewoond toen ik daar werkte bij het lijfblad van de EU. Daar hadden ze alleen niet genoeg werk voor de zes Nederlandstalige m/v’s. Soms kon ik dan op vrijdag om 13 uur weg, en scheurde in mijn nieuwe Eend de Luxemburgse heuvel af. Die 400 km naar Amsterdam deed ik in 4 uur 30 minuten. Thuis ontving mijn vriendin van toen me dan allerhartelijkst zoals alle onbestorven kapiteinsweduwen. En ze zei dan dat ze niet wist dat ze het in zich had… Nou, ik wel!)
We liepen in ’68 demonstrerend wel eens door de Utrechtsestraat. Dan riepen we: ‘Hey, hey, LBJ, how many kids did you kill today?‘ Dat ging toen over Lyndon B. Johnson, de VS-president als opvolger van de vermoorde JFK. Dat roepen mocht niet van de politie want het was ‘belediging van een bevriend staatshoofd’. In 1975 stopte die Vietnam-oorlog.
Dus nu dan maar: ‘Hey, hey, Netanjay, how many kids…’?
– Uitgelichte afbeelding ontleend aan SOS Peace Facebook
