Ik kreeg een brief in de post van een mede-flatbewoner, of ik ook zo’n last had van de “daklozen en drugsverslaafden” op het veldje aan de overkant van de straat (dit appartementenblok ligt aan een brede verkeersader te Eindhoven, dus dat veldje ligt zeker 50 meter verderop). De schrijver wou hier niet steeds op uit te hoeven kijken, en of ik een officiële klacht wou indienen bij de gemeente, want anders kon de politie niets doen.
Nu kijk ik er toevallig niet op uit omdat mijn appartement in een wat andere hoek ligt, maar ik loop er bijna dagelijks langs en nee, ik heb er geen last van.
De politie is er wel al eens langs gegaan zag ik. Er liggen diverse fietsen in het gras, ook ligt het naast een opvanglokatie. Dus wellicht zijn het mensen met een niet heel erg geregelde levensloop. Je hoeft je niet per se trots te voelen als je die wel hebt. Vaak heeft dat immers te maken met hoe geregeld de omgeving was waarin je opgroeide. Mentale problemen kunnen de kop opsteken, allerlei persoonlijke rampen kunnen gebeuren die je compleet uit de rails doen lopen.
Niets van dat is mij overkomen, maar ik heb het wel om me heen gezien. Wees blij, maar niet trots als je leven op orde is. Er zijn natuurlijk mensen die er wèl trots op mogen zijn, dat ze na een compleet chaotische start hun leven alsnog op orde kregen, maar dat betreft een minderheid.
Maar mogen die mensen zich misschien ook ergens ontspannen? En hoe weet die briefschrijver dat het daklozen en drugsverslaafden zijn? En ook al zijn ze dat, waarom mogen ze daar dan niet verblijven? Misschien zijn het mensen van die opvang die in de zomer ook lekker buiten willen zitten/liggen, zoals elk normaal mens.
Experimenten hebben inmiddels aangetoond dat DE oplossing voor vele losgeslagen mensen is ze ten eerste een vaste woning te bezorgen. Pas dan kun je een leven opbouwen. Kan iemand dat misschien aan Stef Blok (VVD) vertellen, die veel van onze sociale huurwoningen aan investeerders verpatst heeft? Maar vooral VVD blijven stemmen en klagen over daklozen op een veldje, mensen.
En nee, ik ga geen klacht indienen.
(Uitgelichte afbeelding: het betreffende veldje, foto eigen werk Laurent Bruning)
