Een actie is niet zomaar geweldloos, en zo wel, dan moet je het nog niet doen

Het is maar helemaal de vraag of het bestoken van schilderijen of snookertafels tijdens de wereldkampioenschappen GEWELDLOZE actie mag heten. Strikt weerloos ingestelde activisten zullen het wel degelijk geweld noemen. Het is een kwestie van discussie die al vele jaren aan de gang is en nog jaren zal doorgaan.

Maar als je motto “Just stop oil” is, is het logisch en valt het vanuit geweldloos standpunt goed te verdedigen een autoweg, desnoods – voor de zeer dapperen – een snelweg – te blokkeren. Het met tomatensoep gooien naar (de lijst) van tentoongestelde schilderijen en het onderbreken van een bepaald geweldloze sport als snooker (vergelijk dat eens met voetbal of rugby, om van formule 1 of paardenraces te zwijgen) valt niet zomaar te verklaren of weg te boeken als geweldloos.
En zelfs als het geweldloze actie zou mogen heten blijft de vraagt of je er nu medestanders mee wint. Tevens of je medestanders (waar ik mijzelf zeker toe reken) van de juistheid van je actie overtuigt.

Het is erger dan stompzinnig. Het is fout.


Ziehier de mening van een Engelse anarchiste. Zou zij een mede- of tegenstander zijn, denk je, Just stop oil?

Een actie uitvoeren omdat je het blijkbaar KUNT doen maakt het nog geen goede of intelligente actie, die het doel dichterbij brengt.
De invalshoek dat de sponsor van de Wereldkampioenschappen Snooker een autohandel is klinkt interessant. Maar ik heb het pas opgezocht na de actie, die sponsornamen zijn zoiets als lastige vliegen: je wil ze weg hebben maar je krijgt ze niet weg. En die autohandel was geen argument.
Overigens, Lisa Mckenzie: snooker is ook een werkende-klassesport, alleen is de publieke uitvoering wat meer onttrokken aan de oorspronkelijke café-omgeving.

– Uitgelichte afbeelding videostill