Maandag 13 december 2021 wordt er een Progressief Oppositieakkoord gepresenteerd door PvdA en GL. Samen zeventien zetels in de Tweede Kamer, maar tactisch gaat het om de Eerste Kamer waar de elanbrigade van Rutte III 3.0 geen meerderheid heeft.
Straks staat “het oude kabinet weer op het bordes”, zegt Klaver. “Het is de voortzetting van de oude coalitie. Maar ik beloof u bij deze: u krijgt niet dezelfde oppositie. Want wij gaan het anders doen dit keer”, belooft hij. De vijftien standpunten van de linkse partijen zullen ook als ‘meetlat’ fungeren, waarnaast ze de plannen in het regeerakkoord zullen leggen.
In de lijst staan thema’s als het tegengaan van klimaatverandering, de beschikbaarheid van betaalbare woningen en het verkleinen van ongelijkheid. (Bron)
Zou er elan uitgaan van dit project, dat uitdrukkelijk geen fusie beoogt te zijn? Heeft deze combinatie werfkracht? De twee partijen nodigen andere oppositiepartijen die als progressief aangemerkt worden, uit zich aan te sluiten. Hoe serieus is dat, als het akkoord, dat al wordt aangeduid als het tuinhuisjesakkoord, wat dat ook moge betekenen, blijkbaar klaar voor presentatie is. Ons staat nog de daverende verrassing van het regeerakkoord van Rutte III 3.0 te wachten.
“Progressief” is een holle term, zeker dezer dagen en misschien was het vijftig jaar geleden niet anders. Maar toen ging er wel elan, om dat woord toch ook eens te gebruiken, uit van de samenwerking tussen PvdA, D’66 en PPR – een grote partij en twee kleintjes. De situatie is hoe dan ook anders. Wat hebben we aan “progressief” als het om klimaat, de afbraak van volkshuisvesting en de groeiende kloof in de samenleving gaat? Progressief impliceert vooruitgang, tja, een auto gaat maar heel zelden achteruit en de Vroem Vroem Demagogen die onveranderlijk de grootste stemmentrekkers van Nederland zijn zijn dus hartstikke progressief.
Dat is de olifant in de kamer: wie durft de automobiele samenleving ter discussie te stellen? Op dat punt verwacht ik nog het meest van de Partij voor de Dieren maar ook daarvan ben ik niet zeker. Maar als we het over fossiele brandstoffen hebben is de afgedwongen mobiliteit (waarbij ook vliegen hoort, natuurlijk) het zwaarste punt. De hallucinogene waanzin van het goederentransport is er deel van, en dan hebben we het over een mondiaal probleem. Ik kan mij niet voorstellen dat het Progressief Oppositieakkoord de grenzen van het fossiele kapitalisme (een ongewilde maar wel treffende dubbelzinnigheid) wil overschrijden. Daarvoor kennen we de betrokken partijen te goed.
En intussen heeft ultrarechts werfkracht. Het wordt mij eerlijk gezegd angstig te moede als ik zo’n landdag van ongevaccineerden zie toespreken door FvD-gespuis in Utrecht. Hoeveel duizend stonden daar? Hoeveel antifascisten hielden een tegendemonstratie? Dat weten we: tien. Alle lof en bewondering voor hun inzet, maar er hadden tienduizend mensen moeten zijn tegen de fascisten.
Ja, mobilisatie is moeilijk, en zeker in dagen waarin men weet dat men menigten juist moet vermijden.
Honderd jaar geleden kwam het fascisme op aan het einde van de grote “Spaanse” griepepidemie.
Over fascisme heb ik niet gehoord van het Progressief Oppositieakkoord.
Doe alstublieft niet alsof er niets aan de hand is verder.
