Werkelijk, niets maar dan ook niets doet er nog toe voor het gezelschap dat nog steeds doorgaat voor demissionair kabinet. En het onthutsende is dat de Tweede Kamer als geheel het laat gebeuren.
En ja, waarom volg ik dit? In de maart-aprildagen leek het mij wel een mooi idee, een kabinet-Kaag. Hier scheiden onze wegen, motie van wantrouwen, motie van afkeuring. Maar eigenlijk was het al in de vroege uurtjes van de tweede april duidelijk: van die Rutte komen we niet af. Hij moet wel haast de Nederlandse versie van narcistische leeghoofden van fascistische snit zoals Trump of Boris Johnson zijn – een staatsgreepachtige actie van de waarachtige ultrarechtse clown zit er tenslotte niet in en is ook niet nodig.
Het moet hem nagegeven worden: met zijn liberaal / als een aal (Multatuli) -houding speelt hij het klaar. De PvdA mocht het beleid van de VVD mede uitvoeren en deed dit van harte en werd erdoor teruggebracht tot de grootte van de SDAP in de begindagen (toen zes van de honderd zetels, nu 9 van de 150). En dat Kaag steeds meer als holle praatjesmaakster te kijk staat, en een slaapverwekkende bovendien, het is een prestatie waarvoor niet eens een kabinet-Rutte IV nodig is geweest.
Werkelijk, het toeslagenschandaal was al geen reden om vol schaamte de rijke velden van het kampeer- of reinigingsbedrijfwezen op te zoeken. En het gehannes, gelieg en gedraai om de aftocht uit Afghanistan (“wie dit had voorzien verdient een Nobelprijs” – nou Stockholm, ik kan de centen wel gebruiken), het is geen reden om af te treden zelfs als een flink deel van de Kamer afkeurt of wantrouwt. De ChristenUnie, die even afstand leek te houden, blijkt als het er op aankomt het schoothondje dat het graag wil blijven.
En ja, het gaat om mensenlevens, net als in de toeslagenzaak. Maar het zijn mensenlevens van lui die “net even anders zijn”, nietwaar. De levens die er niet toe doen. Die eigenlijk al bij voorbaat voltooid verklaard zijn. Schaamteloze bloeddorst verpakt in geleuter en gegiechel. De boeman mag gespeeld worden door een steeds moeilijker te tellen hoeveelheid fracties van nog rechtser gespuis. Die als het even meezit een minderheidskabinet mogen gedogen, maar waarschijnlijk hoeft het niet eens. De staatsgreep is allang gelukt.
Denk ik aan Neerland in de nacht
Dan ben ik om mijn slaap gebracht.
