Meteen van wal met een vrij beknopt kroniekje. Erg moe doch voldaan na succesvol krantenverspreid-weekend in Boxtel tegen slachtbedrijf Vion. Dus hou ik het vandaag een klein beetje rustig. Dat laatste geldt gelukkig niet voor strijdende arbeiders in Lesotho en Groot-Brittannië, krakers en kunstenaars in Griekenland, inheemse gemeenschappen in Mexico…
- Lesotho: opstand textielarbeiders
- Groot-Brittannië: blokkade kernwapenfabriek
- Griekenland: theater EMBROS teruggekraakt
- Mexico: inheemse gemeenschappen blokkeren flutverkiezingen
Lesotho: opstand textielarbeiders
In Lesotho, een klein land in zuidelijk Afrika, woeden hevige stakingen van fabrieksarbeiders, veelal werkzaam in de textiel. Ze eisen dat de laagstbetaalden 20 procent meer loon krijgen. De ondernemers zeggen dat ze zich niet meer dan 5 procent kunnen veroorloven, en verwijzen naar COVID-19 , uitgevallen orders en hogere kosten. Niet iets waar arbeiders verantwoordelijk voor zijn, en met zulke excuses kunnen ze hun magen niet vullen. Het gaat om 50.000 arbeiders, waarvan 90 procent vrouwen.
De stakingen gaan met heftige demonstraties gepaard, die door politie en soldaten hard worden aangevallen. Zoals tegenwoordig gebruikelijk verwees de staat bij haar repressie naar coronamaatregelen die door de protesterende arbeiders natuurlijk vast wel zullen zijn overtreden. En terecht, ze functioneren gewoon als excuus om protest lam te slaan.
Arbeiders legden wegblokkades aan, politie kwam met waterkanon aanzetten. De regering kondigde bemiddeling via de International Labour Organization aan. Dat ging buiten afspraken tussen regering en vakbond om en leidde tot meer woede. De protesten gingen door, en woedde ontlaadde zich ook in de vorm van plunderingen. Die richtten zich tegen bedrijven die vaak in eigendom van Chinezen waren, een gevaarlijke ontsporing van de arbeiderswoede in racistische richting. Diezelfde vakbond stelde trouwens vast dat ze de greep op de stakende arbeiders kwijt is. Dat is dan wel weer goed nieuws: arbeiders die hun eigen strijd voeren, door niemand ingekapseld, aangestuurd of ingeperkt.
De kern van de strijd is echter een conflict tussen staat en fabrikanten enerzijds, arbeiders anderzijds. In die strijd gaat het dus hard toe: soldaten en politie openden het vuur tegen plunderende arbeiders, en dat kostte op 26 mei 2021 Motselise Manase het leven. Zij was lid van de National Clothing and Allied Workers Union (NCAWU), de vakbond in de bedrijfstak waar de strijd woedt. De NCAWU heeft toegezegd de begrafenis te betalen. De staking gaat intussen door, volgens het bericht in The Guardian van 28 mei waar ik het bovenstaande op heb gebaseerd.
Groot-Brittannië: blokkade kernwapenfabriek
Elektriciens hebben op 26 mei met een blokkade van het Atomic Weapons Establishment in de buurt van Reading, Groot-Brittannië, bereikt dat bouwbedrijven Baileys NG en Balfour Betty toch willen praten over de invoering van een nieuwe categorie elektriciens. Die invoering van de zogeheten Electrical Support Operatives (ESO’s), een soort hulp-elektriciens, zou de veiligheid in gevaar brengen, want aan die ESO’s werden geen opleidingseisen gesteld. In een fabriek van kernwapens is zulke veiligheid best een dingetje, dus elektriciens protesteerden met gegronde reden, en met effect.
Elektriciens, veelal aangeduid als sparks, hadden hun blokkade via basisorganisatie van betrokken arbeiders zelf op touw gezet, de vakbond NUM was dus niet de organisator van de strijd. En deze zelfgeorganiseerde directe actie van arbeiders heeft dus al resultaat gehad: waar bouwbedrijven eerst niet wilden praten, komt er nu dus overleg. Daarmee is de invoering van ESO’s niet van tafel, maar de sparks hebben in ieder geval laten merken dat het hun ernst is met hun eis. Natuurlijk zou die fabriek helemaal niet horen te bestaan: kernwapens de wereld uit, nietwaar? Ook dat is een kwestie van veiligheid. Maar dat arbeiders zich actief en eigenhandig in ieder geval voor veiligheid op en rond de werkplek inzetten, is een goede zaak.
Griekenland: theater EMBROS teruggekraakt
In de vorige Strijdkroniek berichtte ik over de ontruiming van het vrije en alternatieve theater Embros in de Griekse hoofdstad Athene. Toen al verwees ik naar een tweet waaruit zou blijken dat het theater was heroverd. En inderdaad! Pogingen van het gezag om het gebouw te verzegelen zijn voorlopig opgegeven tegenover protest van advocaten en actievoerders ter plekke. Vanaf 24 mei wordt er gewerkt aan herstel van de schade door de ontruiming, gecombineerd met een ‘week van Kunst en Vrijheid’. Er heeft, als het goed is, op 29 mei ook een landelijke actiedag plaatsgevonden ‘om niet alleen Embros te verdedigen, maar alle bevrijde ruimtes’.(3) Hoe dat is gegaan, weet ik niet.
De ontruiming past in de repressieve politiek van de rechtse Griekse regering om plekken waar in vrijheid, buiten de greep van commercie en staat, cultuur te beoefenen en zich voor een wereld van vrijheid en solidariteit te organiseren, de nek om te draaien. De beweging tegen de ontruiming van Embros laat zien dat dit rechtse offensief niet plaatsvindt zonder weerstand op te roepen. Die weerstand verdient actieve steun. De strijd tegen staat en kapitaal is immers wereldwijd of anders kansloos.
Mexico: inheemse gemeenschappen blokkeren flutverkiezingen
In Mexico, in de deelstaat Guerrero, voeren inheemse gemeenschappen een indrukwekkende strijd tegen een staat die hen niet tegen gewelddadige drugsondernemers beschermt. Maar al te vaak spant de overheid er zelfs mee samen, en mensen uit dezelfde families staan kandidaat voor overheidsfuncties en nemen aan de drugssyndicaten deel. Gemeenschappen hebben aandacht gevraagd tot in de hoofdstad Mexico City. Ze worden systematisch genegeerd, en het geweld tegen hun gemeenschappen – staatsgeweld, crimineel geweld – gaat maar door.
Dus hebben 24 gemeenschappen, gebundeld in de CIPOG-EZ en de CRAC-PC-PF , besloten om de toegang tot hun gebieden af te sluiten door middel van wegblokkades. Daarmee steken ze een stokje tegen het houden van tussentijdse verkiezingen in die regio. De overheid die deze verkiezingen organiseert en ermee haar legitimiteit onderbouwt, wordt daarmee feitelijk buiten de deur gezet. Waar die overheid hen niet beschermt tegen geweld, nemen die gemeenschappen en hun organisaties die verdediging op autonome wijze zelf ter hand, zoals zij dat feitelijk al heel lang keer op keer doen. In een indrukwekkende verklaring leggen CRAC-PC-PF en CIPOG-EZ uit hoe ze geprobeerd hebben aandacht voor hun problemen bij de autoriteiten te verkrijgen, en waarom ze op eigen kracht bouwen tegen een overheid, een verkiezingsproces dat niet eens echte machthebbers oplevert, want ‘de mensen van de politieke klasse zijn niet de bazen, want de baas is het kapitalisme’.
Dit is een zoveelste indrukwekkende episode van strijd van inheemse gemeenschappen in Mexico, een strijd tegenover een uiterst gewelddadig kapitalisme en voortdurend kolonialisme. Het is een strijd die met grote inzet en waardigheid wordt gevoerd. De Zapatistas in Chiapas zijn van die strijd het meest bekende voorbeeld. Maar er gebeurt in Mexico op dit gebied dus veel en veel meer. Het is de moeite waard om dat nauwlettend en met grote waardering te volgen. It’s Going Down, de anarchistische website waar ik hierboven uit heb geput,(4) maakt dat met redelijk frequente berichtgeving mede mogelijk.
Noten:
1 Silence Charumbira, ‘Woman shot dead in Lesotho as factory workers’ clashes with police escalate’, The Guardian, 28 mei 2021, https://www.theguardian.com/global-development/2021/may/28/woman-shot-dead-in-lesotho-as-factory-workers-clashes-with-police-escalate
2 Cautiously Pessimistic, ‘Sparked out: construction companies crumble under rank and file pressure’, Freedom, 30 mei 2021, https://freedomnews.org.uk/2021/05/30/sparked-out-construction-companies-crumble-under-rank-and-file-pressure/
3 ‘Athens: Theater Embros resquatted’, SquatNet, 26 mei 2021, https://en.squat.net/2021/05/26/athens-theater-embros-resquatted/ gevonden via https://enoughisenough14.org/2021/05/27/athens-theater-embros-resquatted-day-of-action-may-29/
4 ‘Communities in Guerrero set up Road Blockades, refuse to Allow Elections in their Territories’, It’s Going Down, 29 mei 2021, https://itsgoingdown.org/cipogez-road-blockades-election-refusal/
- Ook verschenen bij PeterStormt
- Uitgelicht beeld van Lesotho: Photo by Simon Allen on Unsplash
