Het werd tijd dat L’Estaca van Lluis Llach een Nederlandse vertaling kreeg. Hier istie dan.
Opa Siset zat te praten
op de trap voor zijn huis tegen mij
Wachtend tot de zon op kwam
en wagens reden voorbij
Siset, ziet u niet deze staak hier
waaraan we geboeid blijven staan
Als we de kettingen niet breken
zullen we niet vrij kunnen gaan
Refr.
Als we gaan trekken, dan zal hij vallen
Daar gaat niet veel tijd meer overheen
Dan zal hij vallen, vallen, vallen
Stort hij aangevreten ineen
Als ik hier hard aan de ketting trek
En jij trekt hard aan de ketting daar
Dan zal hij vallen, vallen, vallen
Zo bevrijden wij elkaar
Maar Opa Siset, hoe lang duurt het?
Mijn handen raken ontveld
En als de kracht me in de steek laat
raak ik er meer door bekneld
Ik weet zeker dat hij verrot is
Maar, Siset, het wordt veel te zwaar
Dan vergeet ik steeds dat ik sterk ben
Zing ons dit lied voor elkaar:
Refr.
Opa Siset spreekt geen woord meer
Rukwinden sleurden hem mee
Waar zingt hij nu, wie weet het
‘k zit hier nu stil op een tree
En, komen ze langs, jonge mensen
Dan zing ik met rechte rug
Het laatste lied dat Siset zong
en me leerde een tijdje terug
Refr.
