Een grote hoeveelheid documenten die The Intercept heeft verkregen en op 9 juni heeft gepubliceerd, onthullen dat de meest machtige aanklagers van Brazilië, die er prat op gingen geen politieke motieven te hebben, met elkaar samenspanden om te voorkomen dat de Arbeiders Partij (PT) de verkiezingen in 2018 zou winnen
De documenten laten meerdere voorbeelden van machtsmisbruik zien van de aanklagers, die sinds 2014 de ‘Operation Car Wash‘ corruptiezaak leidden. Zij laten ook zien dat er een politieke en ideologische agenda was.
Een in het oog springend voorbeeld vond tien dagen voor de eerste ronde van de presidentiële verkiezingen vorig jaar plaats, toen een rechter van het Hooggerechtshof een verzoekschrift van de grootste landelijke krant Folha de São Paulo inwilligde om Lula in de gevangenis te interviewen, waar hij vastzat vanwege de Car Wash corruptie-aanklachten.
Onmiddellijk na deze beslissing op 28 september 2018 begon het aanklagersteam, dat Lula’s corruptiezaak behandelde, te discussiëren in een privé Telegram chatgroep over hoe ze de beslissing van het Hooggerechtshof konden blokkeren of ondermijnen. Dit was gebaseerd op de angst dat deze beslissing er toe zou bijdragen dat de PT – Lula’s partij – de verkiezingen zou winnen. Ze praatten uren over strategieën die de politieke impact van een interview met Lula moesten voorkomen of afzwakken.
Een van de aanklagers, Laura Tessler, riep uit toen ze hoorde van de beslissing: “What a Joke!” en wees vervolgens op de noodzaak om de beslissing te voorkomen of te ondermijnen. “Een persconferentie vóór de tweede stemronde zou Haddad kunnen helpen kiezen,” schreef ze in de chatgroep, verwijzend naar de kandidaat van de PT, Fernando Haddad. Het hoofd van het aanklagersteam, Deltan Dallagnol, voerde een afzonderlijke conversatie met een vertrouweling, ook een officier van justitie en zij kwamen overeen dat zij samen zouden ‘bidden’ dat de gebeurtenissen van die dag niet de terugkeer van de PT naar de macht zouden inluiden.
Velen in Brazilië hebben het Car Wash team, alsmede de rechter die arbitreerde in de corruptiezaken, Sérgio Moro (nu de minister van Justitie onder President Jair Bolsonaro) al vaker beschuldigd te worden aangedreven door ideologische en politieke motieven. Moro en het Car Wash Team hebben deze beschuldigingen herhaaldelijk ontkend, volhoudend dat hun enige overweging was om politieke corruptie aan de kaak te stellen en te bestraffen, ongeacht politieke- of partijbelangen
Maar deze documenten roepen grote twijfels op aan de ontkenningen van de aanklagers. Veel van deze documenten tonen onbehoorlijke en onethische samenspanning tussen Dallagnol en Moro, met het doel de corruptiezaak tegen Lula zo goed mogelijk te structureren.
(…)
Aanhangers van de PT en vele anderen in Brazilië hebben er lange tijd op aangedrongen dat deze openbare aanklagers, hoewel ze zich voordoen als apolitieke en niet-ideologische actoren met maar één agenda – corruptie bestrijden – in feite rechtse ideologen waren wier belangrijkste missie het vernietigen van de PT was en te voorkomen dat Lula weer aan de macht zou komen na de verkiezingen van 2018. Deze documenten verlenen sterke geloofwaardigheid aan deze beschuldigingen. Ze tonen een uitgebreid complot om de rechterlijke uitspraak van de rechter van het Hooggerechtshof Ricardo Lewandowski, die een van de meest prominente verslaggevers van het land van Folha, Mônica Bergamo, toestemming gaf om Lula in de gevangenis te interviewen, te blokkeren en te ondermijnen. Het besluit van Lewandowski was uitdrukkelijk gebaseerd op het recht van vrije persgaring, waar volgens hem de krant aanspraak op kon maken om met Lula te spreken en over zijn gezichtspunten verslag te doen.
(…)
Tot dat moment werd Lula – algemeen beschouwd als een van de meest effectieve en charismatische politieke communicatoren in de democratische wereld – van de buitenwereld afgesloten gehouden, waardoor het onmogelijk was om met het publiek over de verkiezingen te spreken. Een interview voor de verkiezingen met Lula, waarin hij zijn mening over Bolsonaro en de andere kandidaten, waaronder Haddad van de PT, had kunnen geven, zou massale media-aandacht hebben gegenereerd en waarschijnlijk een beslissende groep kiezers hebben beïnvloed die tot op de dag van vandaag zeer loyaal blijft aan de voormalige president (dat is de reden waarom Lula, zelfs toen hij eenmaal in de gevangenis zat, voorop ging in de peilingen).
(…)
De openbare aanklagers klaagden onder elkaar dat ze de beslissing niet konden aanvechten omdat een beroep in naam van het aanklagersteam hen te politiek zou doen lijken en de publieke perceptie zou doen ontstaan dat het hun bedoeling was om Lula de mond te snoeren en hem te verhinderen om de PT te helpen winnen – wat, zoals deze documenten onthullen, inderdaad hun werkelijke motief was. Maar later op de dag ontdekten ze dat een rechtse partij, genaamd Novo (wat “Nieuw” betekent), in beroep was gegaan tegen de beslissing en dat de volmacht om Lula te interviewen door de rechtbank was geschorst. Ze vierden dit nieuws luidruchtig door, onder andere, de geschillen te bespotten die zich waarschijnlijk zouden voordoen in het Hooggerechtshof (STF) en hen die verantwoordelijk waren voor de poging het interview te stoppen te overladen met lof.
Lees het hele stuk van Glenn Greenwald op The Intercept
Update: Lees ook het zeer goede artikel over deze onthullingen van Lode Vanoost op De Wereld Morgen.
