De wakkere correspondent van De Correspondent kijkt uit vanaf een berg in de agglomeratie Rotterdam. Je hebt daar blijkbaar bergen, ja, de achternaam Van de(n) Berg is heel algemeen in Nederland en dat moet wel betekenen dat er hier veel bergen zijn.
Een berg bij Rotterdam dus, en daar sipt (? waarschijnlijk wordt “nipt” bedoeld) men witte wijn in de voortuin. Men heeft een “mooie auto” – geen idee wat dat is, maar men heeft het vanuit het zicht op die berg. Men is er welvarend en merendeels wit.
En toch stemde hier bij de provinciale statenverkiezingen ongeveer een op de vier mensen op Thierry Baudet, een politicus die verkondigt dat we leven temidden van de brokstukken onzer beschaving.
Hoe verklaar je dat? Dat het allemaal neofascisten zijn, zoals ik op Twitter wel eens hoorde? Dat leek me stug.
De genoemde berg bevindt zich, kan men begrijpen al lezende, in Barendrecht, een plaats die ooit industrie herbergde en waar men nu in fraai verzorgde voortuinen witte wijn sipt. Nippen en rode wijn, laat staan bier of nog iets anders, is ordinair, dat is wel duidelijk. Men heeft er duurdere auto’s dan de correspondent. Die heeft in ieder geval een auto, maar hij getroost zich de moeite door Barendrecht te fietsen. Toe maar.
Al fietsend koestert hij diepe gedachten over waarom deze brave lieden neofascisten zouden kunnen zijn. Ze hebben geen excuus. Dat had men tachtig, negentig jaar geleden blijkbaar wel:
In de jaren dertig hadden de mensen nog een excuus om op de fascisten te stemmen, er was economische malaise. Zo zat ik te denken, maar dat beeld kantelde de laatste tijd.
Van een inwoner verneemt onze correspondent dat Barendrecht ooit een protestants boerendorp was. Die industrie moet men dus even vergeten.
Barendrecht grenst aan de Biblebelt, het was ooit een protestants boerendorp. Rotterdam-Zuid zou je eerder de Koranbelt noemen. Daar zijn wijken waar de helft van de inwoners op Denk stemt. Er staat een grote, nieuwe moskee, de islam blaakt er van zelfvertrouwen.
Veel Barendrechters zullen denken: die Baudet is het politieke equivalent van de A15, hij is een muur tegen het kwaad.
Maar de correspondent van De Correspondent hoeft niet rond te vragen in Barendrecht waarom men er op Baudet stemt. Hij doet aan introspectie. Hij vindt – het woord valt overigens niet – Baudet wel verfrissend: hij is geen technocraat, hij beoefent systeemkritiek, is tegen individualisering en globalisering.
Zelf vind ik migratie ook niet iets om klakkeloos te bejubelen. Abortus is in mijn ogen niks vrolijks, eerder een noodzakelijk kwaad. En ik denk dat je kritiek moet kunnen uitoefenen op klimaatbeleid zonder verketterd te worden of kamp te hoeven kiezen.
Dat-ie neofascist zou zijn, had ik nu zo vaak gehoord dat het me eerlijk gezegd niets meer deed.
Bij de “kartelpartijen”, ja, de correspondent vindt dat die er zijn, prediken ze, ze stellen niet ter discussie. En blijkbaar bejubelt men migratie klakkeloos, vindt men abortus iets vrolijks en verkettert men kritiek op klimaatbeleid.
Om de introspectie kracht bij te zetten gaat de correspondent naar een Avond met Baudet in Rotterdam. En wat hij daar meemaakte…
Baudet sprak als een geestelijk leider, een tv-dominee: hij begon over het thuisgevoel dat veel mensen kwijtgeraakt waren, ‘herkennen jullie dat gevoel?’
Als je de tegenstanders van Baudet preken aanrekent en vervolgens de man zelf als tv-dominee schildert zou je toch nog eens wat redactiewerk op je stukkie moeten loslaten. Zo niet de correspondent van de Correspondent. Die ziet zijn eigen inconsequentie niet, en eindredactie zullen ze daar ook wel niet kennen.
Ik ging met een gerust gevoel naar huis. Misschien viel hij mee door het contrast. Op Twitter zag ik de constante hysterie: Forumaanhangers zouden allemaal bruinhemden zijn. In de zaal zag ik dat dat niet zo was.
De correspondent heeft het gemak te spelen met de gedachte om op Baudet te stemmen, want zijn fans zijn geen bruinhemden. Maar het wordt een saaie sociaaldemocraat met een bril. Hij noemt zich linkse kiezer.
De in net pak gestoken bureaucraten namens Baudet zullen niet direct voor hem komen. Ze komen voor de moslims, zeker de herkenbare en op den duur de niet-herkenbare. Ze komen voor de joden, niet omdat ze jood zijn hoor, maar ze hebben iets tegen globalisten en cultuurmarxisten. Ze komen voor de niet-(zo-heel-)witte mensen, want homeopathische verdunning van het Volk in de boreale wereld, daar houden onze lui in net pak of mantelpak niet van. En ze komen voor de socialisten van allerlei snit, want Baudet herkent ze al als ze in de zaal zitten. Aan hun kleding.
En de correspondent van De Correspondent kan zich uitstekend inleven in die bureaucraten die echt niet allemaal bruinhemden zijn, en wat er om kan gaan in de caissière met haar hoofddoek of de zwarte schoonmaker zal hem gefrituurde varkensworst wezen.
Het privilege van degene die niet denkt dat er wagens zullen komen in de nacht. Althans niet voor hem en zijns gelijken. Want hij kan zich er op beroepen toch even gedacht te hebben aan stemmen op Baudet.
