Vrijdag 15 maart 2019 staakten meer dan 1,5 miljoen scholieren en studenten op 2083 plaatsen in 125 landen op alle continenten voor het klimaat.
Het favoriete argument hier in Zweden (en overal elders) is dat het er niet toe doet wat we doen want we zijn allemaal te klein om verschil uit te maken. De manifestatie van vrijdag was de grootste klimaatactie aller tijden volgens 350.org.
Het gebeurde omdat wat schoolkinderen uit kleine landen als Zweden, België en Zwitserland besloten niet naar school te gaan omdat er niets gedaan werd aan de klimaatcrisis. Wij hebben bewezen dat het iets uitmaakt wat je doet en dat niemand te klein is om een verschil uit te maken.
Mensen blijven mij vragen “wat is de oplossing voor de klimaatcrisis”. En hoe “lossen we dit probleem op”. Ze verwachten dat ik het antwoord weet.
Dat is meer dan absurd want er zijn geen “oplossingen” in onze huidige systemen. Niemand “weet” precies wat te doen. Dat is juist het punt. We kunnen niet maar wat belastingen verlagen of verhogen of investeren in wat “groene” fondsen en doorgaan als tevoren.
Ja, er zijn heel veel dingen die goed en noodzakelijk zijn en de toestand verbeteren. Zoals zonne- en windenergie, circulaire economie, veganisme, houdbare landbouw enzovoort. Maar ook dat zijn slechts delen van een groter beeld.
Wij kunnen ons niet langer alleen concentreren op individuele en losse zaken als elektrische auto’s, kernenergie, vlees, luchtvaart, biobrandstof enz. enz. We hebben dringend behoefte aan een holistische visie om de volledige houdbaarheidscrisis en de voortgaande ecologische ramp tegen te gaan. En daarom blijf ik zeggen dat we de crisis moeten beginnen te behandelen als de crisis die zij is. Want alleen dan – en alleen onder leiding van de beste beschikbare wetenschap (zoals duidelijk verklaard in Overeenkomst van Parijs) – kunnen we gezamenlijk beginnen een mondiale weg vooruit te scheppen. Maar dat kan nooit gebeuren zolang we toestaan dat het “ja-maar-wat-denk-je-van-kernenenergie-debat” maar doorgaat en doorgaat. Dit is verspilling van onze tijd. Dit is klimaatuitstelleritis. We moeten een groot aantal gedachten tegelijk in ons hoofd houden en tegelijk met weergaloze snelheid voortgaan met de veranderingen.
Kernenergie, volgens de IPCC, kan een klein deel zijn van een heel grote nieuwe koolstofvrije energie-oplossing, vooral in landen en gebieden die geen volledig vernieuwbare energievoorziening kunnen hebben – ook al is het uitermate gevaarlijk, duur en tijdrovend. Maar laten we dat debat achterwege laten tot we het volledige beeld bekijken.
Sommige mensen lijken zo wanhopig vast te willen houden aan het comfort en de luxe van hun alledaagse leven dat zij anderen zeggen dat ze geen kinderen moeten krijgen. Als kinderen, sprekend voor onze zusjes en broertjes, vinden we dat niet erg aanmoedigend. Niet wij of toekomstige generaties hebben deze situatie gemaakt. Maar toch leggen jullie weer eens de schuld bij ons.
Als zelfs niet de wetenschapslieden, politici, media en de VN nu niet kunnen zeggen wat er precies gedaan moet worden om de klimaatcrisis “op te lossen” (met andere woorden, onze uitstoot vanaf vandaag drastisch beginnen te verlagen), hoe kunnen wij dan, wat schoolkinderen, dit weten? Hoe kunt u deze last op ons leggen?
Als jullie je huiswerk afhebben beseffen jullie dat we nieuwe politiek nodig hebben. We hebben nieuwe economie nodig, waarin alles is gebaseerd op ons snel afnemend en uiterst beperkte koolstofbudget.
Maar dat is niet genoeg. We hebben een heel nieuwe manier van denken nodig. Het politieke stelsel dat jullie hebben gemaakt draait om concurrentie. Je neemt de boel in de maling want alles wat er toe doet is winnen. Macht krijgen. Daar moet een eind aan komen. We moeten ophouden met elkaar te concurreren. We moeten beginnen samen te werken en de resterende grondstoffen op deze planeet op eerlijke wijze verdelen. We moeten beginnen binnen de grenzen die de planeet stelt te leven, ons concentreren op rechtvaardigheid en wat stappen terugzetten terwille van alle levende soorten.
We geven slechts de woorden van de wetenschap door. Onze enige eis is dat jullie beginnen er naar te luisteren. En dan beginnen op te treden.
Dus houd alsjeblieft op je kinderen naar de antwoorden op je eigen rotzooi te vragen.
Krapuul vertaaldienst
