In een exclusief interview met de onafhankelijke Britse nieuwssite The Canary heeft de kleinzoon van Salvador Allende zich uitgesproken tegen de aanhoudende door het westen gesteunde couppoging in Venezuela.
Op 11 september 1973 bracht Augusto Pinochet de linkse regering van Allende ten val met een door de VS gesteunde staatsgreep. Wat volgde was een golf van angst doordat het regime van Pinochet, socialisten, democraten, vakbondsleden en inheemse mensen martelde. Het liet ook duizenden ‘verdwijnen’ en vermoorden.
Meer dan 45 jaar na de staatsgreep interviewde Pablo Navarrete van The Canary, Dr. Pablo Sepulveda Allende, Salvador’s kleinzoon. Het interview – dat binnenkort wordt gepubliceerd – vond plaats in de hoofdstad van Venezuela, Caracas. En het ging over de aanhoudende crisis in Venezuela, waar Allende al meer dan 10 jaar woont.
Laat economieën “schreeuwen” – van Chili tot Venezuela
Allende vertelde The Canary dat de VS en de “internationale elites” hun “belegering van Venezuela hebben geïntensiveerd”. Hij trok parallellen tussen de Amerikaanse bejegening van zijn geboorteland en van Venezuela nu.
Voordat de extreem-rechtse coup in Chili plaatsgreep, destabiliseerde de VS opzettelijk de economie door een reeks acties die bekend staan als de ‘onzichtbare economische blokkade’. De Amerikaanse president Richard Nixon gaf op schandelijke wijze opdracht aan CIA-directeur Richard Helms om ofwel Allende te beletten aan de macht te komen, of hem in een staatsgreep omver te werpen. De gebruikte uitdrukking was dat de CIA “de economie zou laten schreeuwen“.
Zoals The Canary onthulde, heeft establishmentdeskundige Shannon O’Neil onlangs toegegeven dat Amerikaanse sancties tegen Venezuela ook zijn bedoeld om “de economie te laten schreeuwen”. Econoom Mark Weisbrot bevestigde intussen dat “de [VS] sancties mensen daadwerkelijk doden”; en dat de laatste rondes van Amerikaanse sancties “vernietigen wat er nog over is van de economie”.
Waarom Chili en Venezuela doelwit werden
In de jaren zeventig bracht een massale arbeidersbeweging Allende aan de macht. Hij was van plan om de rijkdom van de rijkste 1% naar de rest van het volk te herverdelen. Het beleid van de voormalige minister van volksgezondheid hield in, het verhogen van de lonen en de bescherming van werknemers, het uitbreiden van de gezondheidszorg en het herverdelen van land aan boeren.
Op dezelfde manier implementeerde de Venezolaanse regering van wijlen president Hugo Chávez een radicaal sociaal-democratisch beleid. Hij nationaliseerde tal van industrieën, herverdeelde land, breidde de gezondheidszorg uit naar een groot deel van de bevolking, verdubbelde bijna het aantal mensen in het basis- en kleuteronderwijs en halveerde het aantal mensen in extreme armoede. En net zoals het de midden- en hogere klassen waren die tegen Allende waren, is het grootste deel van de binnenlandse oppositie tegen Chávez – en zijn opvolger Nicolás Maduro – afkomstig uit de midden- en hogere klassen.
Het vastlopen van de Venezolaanse revolutie
Het is belangrijk op te merken dat er ook een toename is van de ontevredenheid onder de armen en de arbeidersklasse over de Venezolaanse regering. Dit is een gedeeltelijk gevolg van het falen van de staat om door te gaan met de meest vooruitstrevende beleidspunten van Chávez. Maduro en Chávez hebben, zoals Allende, naar verluidt concessies van de zakenwereld gevraagd. En ze wilden al langer veranderingen die te abrupt waren vermijden – zoals het beëindigen van de dominantie van de economie door de private sector.
Na de dood van Chávez slaagde Maduro er niet in door te gaan met het democratiseren van de economie. En dit droeg er aan bij dat zijn natuurlijke basis van steun verzwakte. Dat betekent echter niet dat de Venezolaanse arbeiders de rechtse door de VS gesteunde staatsgreep nu verwelkomen. Uit een recente peiling bleek dat de overgrote meerderheid van de Venezolanen zich verzet tegen het vijandige interventionisme van Washington.
Zoals Allende benadrukte:
Het probleem is niet Nicolás Maduro’s regering; wat ze [vs en haar bondgenoten] willen zijn Venezuela’s rijkdommen, zijn olie.
Privatiseren, privatiseren
In 1973 heeft Pinochet in Chili een extreem ‘vrije markt’ (neoliberaal) beleid ingevoerd, dat een groot deel van het land privatiseerde en openbare diensten en hulpbronnen overhandigde aan lokale en mondiale elites. De ongelijkheid schoot omhoog.
Ook Juan Guaidó – de rechtse oppositieleider door Donald Trump gezalfd als Venezuela’s ‘interim-president’ – heeft reeds plannen opgesteld voor een grootschalige privatisering van Venezuela.
‘Ze willen een nieuw Libië creëren’
Allende vertelde ook aan The Canary dat hij denkt dat de VS wil doen wat het heeft gedaan met Libië. Hij verwees naar de door de NAVO gesteunde vernietiging van de Libische staat in 2011, die er uiteindelijk toe leidde dat er doodseskaders en openluchtslavenmarkten in het land werden geïntroduceerd.
Hij zei:
We see the state of Libya today. Destroyed.
I think they are planning something similar for Venezuela
1st clip from my @thecanaryuk interview with @SepulvedAllende, the grandson of former Chilean president #SalvadorAllende, who has lived in #Venezuela for >10 years. He warns of how the US wants to turn #Venezuela into another #Libya pic.twitter.com/yH0dBwKMBN
— Pablo Navarrete (@pablonav1) February 24, 2019
Allende eindigt met een oproep tot ‘internationale solidariteit’. En dat is ongelooflijk belangrijk. Omdat het zeldzaam is dat we de kans krijgen om een coup te stoppen voordat het lukt. Maar dit is een van die kansen.
(bron: Mohamed Elmaazi, The Canary)
