Waarom geen algemene klimaatstaking?
Opnieuw kwamen scholieren vanuit alle hoeken van het land naar Brussel om te betogen. En hun aantal overtrof de stoutste verwachtingen. Met maar liefst 35.000 waren ze dit keer. Op Centraal-Station was het drummen en ook de soms kleine straatjes waar de betoging door moest, konden al het jonge geweld maar moeilijk slikken.
Overigens, er werd niet alleen in Brussel betoogd. Ook in onder andere Namen, Oostende, Antwerpen en Gent kwamen scholieren de straat op. Vanaf volgende week, wanneer alle examens aan de hogescholen en universiteiten afgelegd zijn, zullen ook studenten zich vervoegen. Mogelijks zal er dan nog meer volk zijn.
En ook dit weekend zal er natuurlijk betoogd worden. Zondag vindt in Brussel de grote klimaatmars plaats. Vorige keer daagden daarvoor 75.000 mensen op, gezien de opkomst van vandaag zullen dat er deze keer vermoedelijk meer dan 100.000 zijn.
Mocht het nog niet duidelijk zijn na een klimaatmars, twee scholierenbetogingen en internationaal protest, dan is het dat nu wel: voor heel wat mensen is klimaat het meest urgente politieke thema van dit moment. Terecht natuurlijk, het is ook het meest urgente thema van dit moment. Als scholieren claimen dat hun toekomst op het spel staat, dan is dat ook zo. Voor wie jong is, is dit een existentiële kwestie. Voor sommigen mag dat misschien alarmistisch klinken. Maar de toestand is ook alarmerend. Dat is net het punt.
‘Alarmisme’ staat niet gelijk aan irrationaliteit. De jongeren die vandaag op straat komen weten heel goed waarover het gaat. Beter dan wie ook beseffen ze dat een ecologische catastrofe enkel kan afgewend worden wanneer er werk gemaakt wordt van een systemische verandering. Talloze slogans die meegedragen werden tijdens de voorbije betogingen alludeerden daarop.
Dat besef dringt echter nauwelijks door tot het gros van de politieke klasse. Een mooi voorbeeld daarvan is kersvers minister van energie Lydia Peeters die het uitgerekend op deze dag van massaal klimaatprotest nodig vond om een bezoek te brengen aan het autosalon.
Er is dus nog werk aan de winkel. Het scholierenprotest is zonder meer spectaculair, maar er kan niet op de lauweren gerust worden. Het is absoluut noodzakelijk dat dit protest verder gaat, dat er getoond wordt dat het menens is. Daarvoor zal aansluiting gezocht moeten worden met andere groepen en bewegingen. Dat studenten het protest nu zullen vervoegen is zonder meer een goede zaak.
Maar kunnen we nog verder gaan? Waarom geen algemene klimaatstaking, iedere donderdag? Met een platform waarin groene en sociale eisen met elkaar verbonden worden. Ook bij werkende mensen heerst er woede. Gele hesjes hebben wekenlang ronde punten bezet in het zuiden van het land, vakbonden hebben aangekondigd te zullen staken. Er zijn raakpunten tussen die protesten en er zijn redenen genoeg om de krachten te bundelen.
Of, nog een suggestie, wordt het geen tijd dat de NMBS gratis klimaattickets voorziet voor de protesterende scholieren? Want een goed en degelijk openbaar vervoer zal sowieso deel uitmaken van een meer duurzaam economisch systeem. En wekelijks naar Brussel sporen is duur voor een scholier.
Het is dit soort van onderlinge solidariteit en kruisbestuivingen tussen strijdbewegingen die we nu nodig hebben.
Het is nu of nooit.
– Thomas Decreus, oorspronkelijk bij De Wereld Morgen
