Onafhankelijke progressieve media

(Dit is een vervolg op ‘Informatie en Werkelijkheid’)

Misschien ben ik enigszins geschift, maar sinds eind 2015 volg ik praktisch dagelijks progressieve media op internet, voornamelijk uit Amerika, want in Nederland zat (en zit?) iedereen in een goed geregisseerde rechtse bubbel. Die belangstelling ontstond toen uit een behoefte me te informeren over de Democratische voorverkiezingen in 2016, waarin Bernie Sanders vanuit het niets als democratisch socialist Hillary Clinton uitdaagde en bijna compleet werd doodgezwegen door de regulaire media. Op YouTube kon ik zijn verkiezingsbijeenkomsten zien. In die periode kreeg ik een idee van de wondere wereld van informatie ter linkerzijde van de ‘mainstream’, vooral in de VS.

Het is mijn overtuiging, dat het ontmaskeren van staats- en corporate mediapropaganda de basis dient te vormen van ieder verzet tegen de ‘status quo’. Met de komst van internet en haar platforms is de mogelijkheid tot kennisnemen van en deelname aan het politieke debat dramatisch toegenomen en vele progressieve nieuwssites en individuen hebben hun eigen plek veroverd. Om zoveel mogelijk mensen te bereiken, is het opbouwen van vertrouwen door integere berichtgeving, compassie en transparantie erg belangrijk. Wat de onafhankelijke internetter onderscheidt van de ‘mainstream’ is vooral hun financiële onafhankelijkheid. Zij krijgen hun geld voornamelijk door donaties van regelmatige bezoekers. Een belangrijke rol bij het financieren van onafhankelijke media speelt het donatieplatform ‘Patreon’, waar bezoekers eenmalig of maandelijks donaties kunnen overmaken t.b.v. hun favoriete medium.

Bij zeer succesvolle onafhankelijke media kan zich dan opeens een geldschieter aandienen. Dan kan de verleiding te groot worden om ook bij de club te horen. Zoals bij The Young Turks (TYT) waarin in augustus 2017 miljardair Jeffrey Katzenberg 20 miljoen investeerde en TYT een maandje later vol gas op de mainstream Russiagate tour ging. Of zoals bij de oprichting van de Engelstalige versie van onze eigen ‘De Correspondent’, die voor de ledenwerving 1,8 miljoen kreeg o.a. van twee miljardairs, Craig Newman (Craiglist) en Pierre Omidyar (Ebay) en in hun campagne begeleid wordt door ‘Blue State Digital’, een pr-bureau dat ook de campagne van Obama begeleidde. Voor mij is dat een reden om hun berichtgeving en opinies met extra wantrouwen gade te slaan.

Laat duizend bloemen bloeien

De progressieve onafhankelijke media in de VS kunnen we grofweg verdelen in journalistieke nieuws- en opiniesites, YouTube kanalen en blogs. Ze lopen inhoudelijk uiteen van professioneel journalistiek tot populistisch (hetgeen in de VS een minder negatieve lading heeft dan hier). Facebook laat ik hierbij achterwege, omdat ik me daarin niet verdiept heb, alhoewel ik besef dat daar ook een zeer groot lees- en kijkpubliek aanwezig is.

Voor boeiend progressief en journalistiek hoogwaardig leesvoer kan men o.a. terecht bij: TruthDig, Counterpunch, The Intercept, Consortiumnews, Common Dreams, Alternet, Truthout, Socialist Alternative, Jacobin, MintPress, Current Affairs, Shadowproof, Disobedient Media en The Nation,

Voor videonieuws, interviews en reportages kan ik aanraden: ‘The Real News’ en ‘Democracy Now’ die al redelijk lang bestaan en een professionele journalistieke uitstraling hebben. Erg boeiend vind ik ook de wekelijkse interviewserie op RT-America van Chris Hedges, ‘On Contact’. Ook ‘The Intercept’ en ‘The Empire Files’ met Abby Martin en ‘The Zero Hour’ met journalist R.J.Eskow, voormalig campagnemedewerker van Bernie Sanders. Dit alles op YouTube.

Dan zijn er natuurlijk de ‘progressive pundits’, de politieke commentators op YouTube. Bovenaan staat voor mij ‘The Jimmy Dore Show’. Jimmy is een ‘nightclub comedian’, zoals hij zichzelf graag noemt, die bijna elke dag op youtube het nieuws analyseert en interviewt. Dat doet hij sinds ik hem volg (2016) met vuur, compassie en integriteit. Zijn populariteit is in die tijd enorm toegenomen. Populair is ook ‘Secular Talk’ van Kyle Kulinski. Ik zal me verder beperken tot: ‘The Humanist Report’, Jamarl Thomas, voormalig TYT journalist Jordan Chariton en ‘Moderate Rebels’.

Veel journalisten, die de commerciële mediaconcerns achter zich lieten of er vanwege hun verslaggeving ontslagen zijn en zij die er niet in willen functioneren, zijn hun eigen site of blog begonnen. Sommigen daarvan hebben een behoorlijke reputatie opgebouwd. Zoals: Caitlin Johnstone, Max Blumenthal, Daniel Lazare, Greg Palast, John Pilger, Paul Craig Roberts, Ray McGovern, William Bowles, Michael Tracey. Uit het VK: Craig Murray, Norman Finkelstein, Jonathan Cook

Ook op het Reddit platform is veel te ontdekken: r/WayOfTheBern, r/LateStageCapitalism, r/Socialism, r/Wikileaks, r/Anarchism

Verder kan men zich op YouTube verdiepen in boeiende documentaires en lezingen van vooraanstaande linkse intellectuelen zoals bijvoorbeeld Noam Chomsky (documentaire gebaseerd op zijn boek ‘Manufacturing Consent’) en Chris Hedges zoals deze schitterende Chris Hedges lezing op Politics and Prose op 30 aug 2018, over zijn laatste boek ‘America, The Farewell Tour’. Op Politics and Prose ook de vermakelijke Thomas Frank over zijn laatste boek ‘Rendez-vous with Oblivion’.

Ja, hoe geschift kun je zijn om dat allemaal te onderzoeken? Nou ja, het is een soort van hobby geworden. Bovenal heeft het me in ieder geval kwalitatief meer inzicht gegeven in wat er aan de hand is in de wereld en de urgentie van verandering. Het roer moet radicaal om. De tijden van incrementalisme, compromis en de kat uit de boom kijken zijn voorbij. Er ís gewoon geen tijd meer. De neoliberale tank moet gestopt worden, want hij zal de klimaatcrisis niet oplossen, integendeel zegt Jørgen Randers, medeschrijver van het manifest ‘Grenzen aan de groei’ (1972):

“In het huidige economische systeem is het kosteneffectief om klimaatactie uit te stellen. Het is winstgevend de wereld naar de hel te laten gaan.”

Dit was maar een summiere samenvatting van mijn voorkeuren. Het geeft een indruk van hoe de progressieve discussie in het Engelse taalgebied gevoerd wordt, zowel kwantitatief als kwalitatief.

Wie zoekt er mee?

Het moet me daarentegen van het hart dat er in het Nederlands taalgebied weinig te beleven valt op internet als je op zoek gaat naar onafhankelijke links/progressieve nieuws- en opiniesites. Voor mijn gevoel lijkt Nederland op een stinkende vijver met stilstaand water waarin giftige algen goed gedijen en het bodemleven langzaam ten onder gaat.

Het Belgische ‘De Wereld Morgen’, ‘Socialisme Nu’, ‘Doorbraak’, ‘Globalinfo’, ‘Krapuul’ en dan nog wat andere sites die onduidelijk linksig zijn. ‘Follow the money’ zit achter een betaalmuur en ik haat betaalmuren. Verder kom ik niet. En wat is er te vinden op YouTube en Reddit? Heb ik iets gemist? Dat moet haast wel. Daarom daag ik de lezer dezes uit om mij te helpen bij het vinden van het Links/progressieve geluid op internet in het Nederlands. Wie weet is er wel net zo’n lijst als hierboven samen te stellen.