Het “1968” van Nederland was het jaar 1966. Provo, Huwelijk van Beatrix, Bouwvakkersoproer (vandaag 52 jaar geleden). Bij het zoeken naar meer over Els Molenaar, wat niet veel opleverde, kwam ik Ellen van Eijk tegen. Zij liep rond in de “folkscene” van Amsterdam – ik heb weer wat gemist als scholier, moet ik constateren – en nam dit plaatje op, op het Omegalabel. Ik hoor het voor het eerst en ben verbijsterd. Wat is er verder van Ellen van Eijk geworden? Het plaatje mocht natuurlijk niet op Hilversum 3 en ook niet op Radio Dolfijn, dat gedeeltelijk eigendom was van de vrouw van de president van de VS… En op Veronica hoorde je wel Mijnheer de president, welterusten, maar was dat niet vooral omdat de zanger onder de naam Marcel Oversteege deejay was op dat station in die tijd?
Dus hoe had ik het kunnen kennen? Via die folkscene, blijkbaar. Het is geschreven door Coen van Orsouw en, naar ik meen te begrijpen, Frits Lambrechts, maar de zangeres maakt het tot haar eigen protestlied.
