randende auto’s, een McDonald’s met verbrijzelde ramen en dreigende zwarte blokken verstopt achter spandoeken. Dat zijn de beelden die blijven hangen van de eerste mei in Parijs. In de meeste pers klinkt het dat “amokmakers” “in de marge van de 1 mei optocht” tot “confrontaties kwamen met de politie”. Daarna volgt doorgaans nog een opsomming van wat politieke reacties en info over het aantal gearresteerden en gewonden.
Wat dit soort van pregefabriceerde nieuwsartikelen onvermeld laten is de politieke context en de concrete omstandigheden waarin dit soort confrontaties tussen politie en betogers plaatsvinden. In het specifieke geval van de eerste mei in Parijs stemde de berichtgeving zelfs nauwelijks overeen met wat er reëel plaatsgreep.
Spreken over incidenten en confrontaties in de marge van de 1 mei betoging te Parijs, is bijvoorbeeld nogal een understatement. Vanaf drie uur ’s middags tot acht uur ’s avonds waren er rellen in de ruime omgeving langsheen het traject waar de optocht gepland was. Er waren de gemediatiseerde aanvallen op kapitalistische symbolen, maar daarnaast ontstonden ook kleinere manifestaties die zich afscheurden van de grote manifestatie en zich een weg baanden doorheen straten in de omgeving tussen het station Austerlitz en de Place d’Italie.
Een tweeduizendtal manifestanten heeft ook een tijdlang een belangrijke verkeersader langsheen de Seine geblokkeerd. Ondertussen werd de staart van de betoging door de politie omgeleid via een alternatieve route. Het zorgde voor algemene verwarring en chaos. Niemand wist eigenlijk nog goed waar welke betoging begon of eindigde, als je het al een betoging kon noemen.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
