In 1968 was er de commune van Nantes, een in de spectaculaire verledenschepping verwaarloosd of ongezien gelaten uiting. Dezer dagen wordt het bezette gebied bij deze Bretonse stad, de Zone Autonome A Défendre, bezet in de strijd tegen de aanleg van een vliegveld, aangevallen door de oproerpolitie (Compagnies Républicaines de Sécurité, CRS). De verovering door de staat wil evenwel niet vlotten. De poging is (voorlopig?) gestaakt.
Tegelijk is er op de universiteiten in Frankrijk een bezettingsbeweging gaande tegen het invoeren van selectieprocedures die de universiteiten verder moeten stroomlijnen naar het neoliberale stramien. Deze bezettingen vinden door het gehele land plaats, en ontmoeten aanvallen van fascistische knokploegen, soms bijgestaan door de politie , tenzij die de andere kant opkijkt. Of de politie slaat zelf aan het rammen en ontruimen, zoals gisteravond aan de Sorbonne. Die werd bezet als reactie op een toespraak van Macron dat er “nauwelijks verzet was op de universiteiten”.
Na de ontruiming was de bezette universiteit van Tolbiac het verzamelpunt. De oproerpolitie waarde langs de poort aldaar op het ogenblik van schrijven.
Gevoegd bij de stakingsacties bij de spoorwegen en de posterijen, beide bedreigd met “hervormingen”(privatisering), kunnen we wel spreken van een heet wordend voorjaar in het Frankrijk van de permanente noodtoestand. Het verklaart wellicht ook waarom Macron wel in is voor een frisse vrolijke koloniale oorlog in Syrië.
