Ter verdediging van de ZAD : Manifest

Het Manifest van Franse intellectuelen. Net als je zou gaan denken dat het een verdwenen fenomeen is komt er een uit.

Het is absoluut noodzakelijk dat we slagen in het verdedigen van de ZAD, net zoals het absoluut noodzakelijk is dat we erin slagen de SNCF, de universiteiten en alle openbare diensten te verdedigen tegen Emmanuel Macron en de wereld die hij vertegenwoordigt.

Op 17 januari zag de regering zich genoodzaakt af te zien van de plannen voor de luchthaven in Notre-Dame-des-Landes. Dit was een eerste, historische overwinning voor de strijd tegen de luchthaven, en het opende een nieuwe fase in de strijd om de toekomst van de ZAD. Sindsdien lijken Emmanuel Macron, [premier] Édouard Philippe en [minister van Binnenlandse Zaken] Gérard Collomb vastbesloten om een einde te maken aan dit verhaal over een opstandig gebied. Bij het nastreven van dat doel begon de overheid met het inzetten op tweespalt (zoals het nog altijd doet) en probeert het idee te pushen dat sommige bezetters geen legitieme reden hebben om op dit grondgebied te blijven, hoewel ze rechtstreeks hebben bijgedragen aan het redden van het gebied van de betonmolens en de vliegtuigen.

Sinds 2013 heeft de beweging als geheel zijn wil bevestigd om gezamenlijk de landen van de ZAD te beheren. De regering ontkent dit vandaag en dreigt nu de beweging met ongerechtvaardigde haast te verdrijven. Geconfronteerd met deze ontruimingsdreiging bevestigen we onze onverzettelijke solidariteit met alle inwoners van de ZAD – ongeacht hun status, ongeacht hun woonplaats, of ze nu een eigendomsakte hebben of niet, enz.

Het besluit van de regering om de ontruiming in gang te zetten op het moment dat er een sociale mobilisatie op gang komt – bij de SNCF, in het ambtenarenapparaat en in de universiteiten (om maar te zwijgen van de vele andere mobilisaties die nu aan de gang zijn) is geen verrassing. Een ontruimings-operatie zal natuurlijk de steeds krachtigere en wijdverbreide afwijzing van het beleid van Emmanuel Macron versterken. Maar de regering gokt er ongetwijfeld op dat ze de mobilisaties nu kan splitsen door meerdere fronten tegelijkertijd te openen.

We moeten dus van onze kant steeds sterkere allianties bouwen en ons verzetten tegen deze absurde militaire operatie, die minstens 2500 soldaten en 1500 politie mobiliseert om gewelddadig een gebied te evacueren waar mensen bezig zijn veerkrachtige en duurzame manieren van leven op te bouwen.

We zijn ervan overtuigd dat deze strijd – om de ZAD te verdedigen, de SNCF, universiteiten die echt open zijn en een echt humaan beleid voor het bieden van toevlucht en onderdak voor migranten – in feite met elkaar verbonden zijn en dat ze samen bijdragen aan één beweging. Van de vele dingen die we kunnen leren van de strijd tegen de luchthaven van Notre-Dame-des-Landes – en de wereld die zij vertegenwoordigt – denken we dat de diversiteit aan strategieën, benaderingen en allianties die op het terrein werden ingezet, waardoor de bezetting zo lang kon duren, vooral doorslaggevend was. Bovendien bieden recente voorbeelden van concrete solidariteit tussen de bewoners van de ZAD en degenen die deelnemen aan de strijd in het gebied rond Nantes een sterk, concreet voorbeeld van ‘convergerende strijden’.

Wat er op het spel staat in de Thatcherige beweging van Emmanuel Macron is grotendeels hetzelfde, of je nu een bewoner bent van de ZAD, een SNCF-spoorwegarbeider, een ambtenaar bedreigd door werkloosheid, een student die op is door de verwaarlozing van de universiteiten, een middelbare scholier die overgeleverd is aan de absurde brutaliteit van het Parcoursup [slecht beheerd platform voor aanvragen voor hoger onderwijs], of iemand die zich verzet tegen de moorddadige onmenselijkheid van het Franse en EU-migratiebeleid. Wat deze strijd gemeen heeft, gaat veel verder dan hun gedeelde tactische innovaties (geïllustreerd door de openlijk geuite vrees van de universiteitsvoorzitters dat er ZAD’s op de universiteiten zullen worden gecreëerd).

Emmanuel Macron en zijn regering zijn begonnen aan de laatste fase van de mechanische, systematische vernietiging van openbare diensten (en degenen die voor hen werken). De wrede reeks “hervormingen” die is ontworpen om deze diensten te liberaliseren, een proces dat nog maar net is begonnen, zal uiteraard de weg vrijmaken voor hun privatisering. Om dit project tot een goed einde te brengen, richt de overheid zich nu vooral op de sectoren die het meest in staat zijn om blijvende verzetshaarden te vormen.

Dankzij het werk van de bewoners en de omwonenden hebben we een bijna vijf decennia lange strijd rond de ZAD kunnen opbouwen, tegen het vliegveld en de wereld die ze vertegenwoordigt. De bewoners van de ZAD maakten deze slogan concreet door hun vermogen om verbindingen te leggen met andere verzetsbewegingen met andere infrastructuurprojecten, en door deze paar hectare bosrijk platteland om te vormen tot een ruimte van welkom, van experimenteren en van veerkracht.

Vandaag is het absoluut noodzakelijk dat we erin slagen de ZAD te verdedigen, net zoals het absoluut noodzakelijk is dat we slagen in het verdedigen van de SNCF, de universiteiten en alle openbare diensten, tegen Emmanuel Macron en de wereld die hij vertegenwoordigt – een wereld van liberalisering, vermarkting, privatisering en betonnering van het land.

We zullen dit concreet doen door te reageren op de oproepen tot ondersteuning van de ZAD-inwoners, inclusief de oproepen om daar heen te gaan of om deel te nemen aan lokale manifestaties als ze ontruimd worden. En we zullen dit doen door ervoor te zorgen dat onze andere mobilisaties ook gericht zullen zijn op de verdediging van dit emblematische gebied, dat onze leiders zo onaanvaardbaar vinden.

– Oorspronkelijke tekst met lijst van ondertekenaars

Vertaling vriendelijk gegapt van Globalinfo.