Ex-minister Halbe Zijlstra’s verzinsel over een agressief Rusland bleek iets te agressief. Exit Halve Zoolstra derhalve. Diens nepverhaal is echter niet zomaar een uitglijder. Het past in een strategie om Vladimir Poetin te demoniseren. In de beste orwelliaanse traditie verzint de elite nepverhalen over door Rusland georkestreerd nepnieuws. In Nederland wakkert vooral D66 het vuurtje aan. Minister Kajsa Ollongren heeft zelfs een brief geschreven met de opmerking dat politieke beïnvloeding in democratische processen onwenselijk is. Rusland zou ons beïnvloeden, bedoelde ze. Tsja, wat is een democratie waard als die zich laat ringeloren door buitenlandse propaganda? Voorts bestond politiek leider van D66 Alexander Pechtold het zowaar om het Russische volk te schofferen ter verdediging van Zijlstra. Hij zei: “Ik moet de eerste Rus nog tegenkomen die zijn fouten zelf rechtzet.”
Tegenover dit offensief van het rechtse establishment begrijpt rechts krapuul dat de nepverhalen van de elite kul zijn. Beïnvloedt Rusland politieke processen in het Westen? Wat deden ‘koene ridder’ Guy Verhofstadt en diens ‘schildknaapje’ Hans van Baalen dan in Kiev ten tijde van Petro Porosjenko’s coup in Oekraïne? Als dat geen politieke beïnvloeding in een vreemd land inhield, zelfs in een land buiten de EU, wat was hun optreden dan wel? Dit voorval typeert de volkomen ongeloofwaardigheid van elitair rechts in zijn kruistocht tegen Poetin.
Poetin is volgens het rechtse krapuul helemaal geen kwade vent, integendeel. Toegegeven, hij heeft wat autoritaire neigingen, maar dat is nodig in zo’n divers land als Rusland. Anders valt het uit elkaar. Zo heeft hij in de Tsjetsjeense kwestie met hard optreden laten zien wat de juiste aanpak is tegen islamitische terroristen, die omstreeks de laatste eeuwwisseling een aantal aanslagen in Rusland pleegden. Wie verneemt er nu nog wat van de Tsjetsjeense terreur? Daarnaast zorgt Poetin ervoor dat Rusland zijn Europese karakter bewaart, niet dat de multiculturele samenleving als een zegen wordt gepresenteerd zoals in het Westen gebeurt.
Poetins annexatie van de Krim was misschien niet politiek correct, maar dat betekent vooral dat hij niet met zich laat sollen. Nadat het Westen eerst een coup in Oekraïne had gesteund, zou Poetin maar lijdzaam moeten toezien hoe de Russische marinebasis Sebastopol op de Krim omsingeld zou zijn door een pro-westers regime. Daarop kon hij niet anders dan reageren. Hij heeft het nog netjes geregeld door een referendum uit te schrijven. Hij wist vanzelfsprekend dat de Krimmers voor aansluiting bij Rusland zouden kiezen. De Krim hoorde pas sinds 1954 bij Oekraïne als cadeautje van Nikita Chroesjtsjov aan zijn geboortestreek – niet land omdat zijn geboortedorp Kalinovka in Rusland vlakbij de grens met Oekraïne ligt – nadat het schiereiland eeuwenlang Russisch was geweest. De onrechtmatige annexatie van de Krim door Rusland is derhalve voornamelijk propaganda van de westerse elite. Een soortgelijk verhaal als over de Krim geldt voor Oekraïne in z’n geheel. Ook daar probeert het Westen zijn invloedssfeer te vestigen tegen afspraken in na de val van de Muur. Een associatieverdrag tussen de EU en Oekraïne’s couppleger Porosjenko bevestigt dat. Poetin pleegt uiteraard verzet met de beperkte middelen die hij heeft.
In het Westen staat het rechtse establishment met zijn imperialistische plannen met betrekking tot Rusland tegenover het rechtse krapuul dat voor islamisering van het Avondland vreest. En nu laat Poetin net zien dat hij moslims prima onder de duim kan houden. Een gerede kans bestaat dat de elite in deze kwestie haar hand overspeelt.
Pingback: Wilders in Moskou | Krapuul