Hij ging voor de jonge progressieve katholiek door in het kabinet-Den Uijl, maar we konden het al meteen weten: in dat kabinet zei hij dat er begrip getoond moest worden voor die groep mensen over wie werkelijk niemand nog iets aardigs zei in Nederland en die daardoor zwaar in de verdrukking was.
De ondernemers.
Het werd met de mantel der vergeetachtige liefde bedekt, en toen kwam zijn kans, met de val van Aantjes in 1978: fractievoorzitter van de nieuwbakken combinatie CDA, en premier vanaf 1982.
De tijden dat we ons moesten inzetten voor Tamils van Sri Lanka. Vluchtelingen. Tout ça change.
De premier van “we moeten allemaal inleveren”. Zoiets zei de chirurg toen mijn moeder geopereerd moest worden voor borstkanker. Ze bleef.
