CDU/CSU en SPD hebben afgelopen nacht een principeakkoord bereikt dat als basis dient voor formele coalitieonderhandelingen. Het onderhandelingsresultaat is neergelegd in een conceptversie van 28 pagina’s. Belangrijke punten gaan over de eurozone, vluchtelingen en duurzame energie. Duitsland en Frankrijk gaan samenwerken aan een versterking van de eurozone. ‘Specifieke begrotingsmiddelen’ zullen worden ingezet om de eurozone te stabiliseren. Wat betreft de toestroom van vluchtelingen komt er een limiet op de toelating. Dat staat op gespannen voet met het vluchtelingenverdrag maar na de nederlaag van ISIS in Irak en Syrië vermindert het aantal vluchtelingen snel en dat aantal zal het maximum waarschijnlijk niet halen. Een ander streven is om het land tegen 2030 voor 65 procent te voorzien van duurzame energie. Maar 2030 ligt ver na bondskanselier Angela Merkels pensioen en het is koffiedik kijken hoe de politieke situatie er dan uitziet.
Het akkoord zat er sinds de verkiezingen dik in. In Om Merkel kan niemand heen is opgemerkt dat algemene teneur was dat de programma’s van CDU/CSU en SPD sterk op elkaar lijken. Voorts zouden nieuwe verkiezingen de AfD in de kaart kunnen spelen na mislukte coalitieonderhandelingen tussen CDU/CSU, FDP en Grünen enerzijds, en CDU/CSU en SPD anderzijds. En tenslotte kan niemand om Merkel heen. Dat komt erop neer dat er gebeurt wat de bondskanselier denkt dat het beste is voor Duitsland: ‘Wir schaffen das’ interpreteer je het beste als ‘Merkel schafft das.’
Weliswaar hebben er eerst onderhandelingen over een Jamaika-coalitie plaatsgevonden tussen CDU/CSU, FDP en Grünen maar de FDP heeft die afgebroken. Het tactisch vernuft van Angela Merkel heeft blijkbaar zijn werk weer verricht. Bij FDP-vicevoorzitter Wolfgang Kubicki heerst er nog woede over. De FDP wilde zeker niet vasthouden aan afspraken over vermindering van CO2-uitstoot. De Christelijke Unionspartijen en de Grünen hielden er echter aan vast. Merkel ging dus op de dure lijn van de Groenen zitten. Daarop liepen de onderhandelingen over Jamaika vast en kreeg de FDP de Zwarte Piet. In de voorgestelde coalitie tussen CDU/CSU en SPD zijn echter doelen over koofstofdioxide-emissies verschoven naar de verre toekomst in 2030. So Merkel hat es wieder geschafft.
