De berichtgeving in de gangbare media over Iran, voorzover überhaupt voorradig, gaat nu vooral over of vrouwen hun hoofddoek nog wel netjes ophouden. Als dit echt het belangrijkste punt bij de huidige demonstraties is zouden er wel meer beelden van ongesluierde vrouwen zijn bij de demonstraties.
Als het klopt dat de opstandigheid juist voortkomt uit de armste lagen van de bevolking zou dit ook niet in de lijn van de verwachtingen liggen: de armen zijn in doorsnee vroom, maar daarom nog niet voor de islamitische republiek (velayat-e-faqih) zoals die sinds 1979 is gevestigd.
Als verslaggever heb ik nog een soort extra ereschuld*) aan de Mandese gemeenschap: ik heb de tarmida (het geestelijk hoofd van de gemeenschap) geïnterviewd voor een medium dat terwijl ik het gesprek had werd opgeheven bij gebrek aan middelen.
De Mandeeërs zijn gnostische volgelingen van Johannes de Doper, die in de bijbel zelf als de voorloper van Jezus wordt genoemd. Of zij de Sabeeërs zijn die in de koran genoemd worden zal een kwestie van interpretatie zijn. Hier een verhaaltje met fotoreportage over de jaarlijks herhaalde doop in stromend water. Na de overweldiging van Irak in 2003 zijn de daar woonachtige Mandeeërs gevlucht, soms naar Iran. Het is in ieder geval niet waar wat er staat over “individuen” – het is wel degelijk een gemeenschap. Een gevlochten tooi van mirte (zie de hoofdfoto) is deel van het ritueel.
Over de niet-moslims in de huidige onrust wordt niets vermeld, ook al zijn de linientreue media in Israël erg blij met wat er gebeurt op de straten van Iran.
Het Mandese nieuwjaar valt in de zomer. Ook in Nederland verzamelt zich men bij rivieren om de doop uit te voeren.
*) Extra: er is de ereschuld die ieder fatsoenlijk mens heeft ten aanzien van de verdrukten
