De kabinetsformatie dreigt in een impasse te geraken. Van de politieke partijen die geroepen zijn deel te nemen aan de formatie is er niet één die wil samenwerken met de ondemocratische beweging van Geert Wilders. Tot groot genoegen van Geert Wilders. Wat hem betreft kunnen de chaos en de verwarring niet groot genoeg zijn. De rol van slachtoffer van het establishment is hem op het lijf geschreven. De rol van dictator trouwens ook. Zolang hij met zijn beweging geen absolute meerderheid kan halen blijft hij steeds hysterischer aandacht vragen voor het enorme onrecht dat hem en Het Volk wordt aangedaan. Het lukt hem telkens weer volop aandacht in de media te krijgen voor zijn betreurenswaardige positie in een door de islam en de Europese Unie bedreigde Nederlandse samenleving. Geen Nederlander met een moslimachtergrond is veilig voor zijn toorn. En hij heeft volgelingen. Meer dan in de vorige Tweede Kamer. Meer dan ons lief moet zijn.
Natuurlijk is er nu veel aandacht voor de formatie. Die aandacht dreigt nog maanden te gaan duren en dat leidt enorm af van een angstaanjagende gebeurtenis die op 21 maart 2018, over ruim 10 maanden, gaat plaatsvinden. Een gebeurtenis die zijn schaduw vooruitwerpt, ook al is daar nu betrekkelijk weinig aandacht voor.
Wat is er aan de hand?
De kabinetten-Rutte, het tweede in het bijzonder, hebben veel “Haagse” bevoegdheden naar de gemeenten overgeheveld. Dat heeft de afgelopen jaren voor veel problemen voor de burgers gezorgd. Niet omdat de gemeenten onwelwillend waren, maar omdat er sprake is van bezuinigingen op de nieuwe taken van gemeenten enerzijds en pijnlijke incompetentie van de lokale bestuurders anderzijds. Het is allemaal te snel, te bruusk en te ondoordacht gegaan. De gevolgen zijn vooral voelbaar bij de burgers die om welke reden ook afhankelijk zijn van sociale en/of financiële ondersteuning door de overheid. Rutte 2 voert de participatiewet in, de gemeenten maken daar een potje van. Rutte 2 bezuinigt op tal van zorgtaken, de gemeenten maken daar een potje van. Rutte 2 is niet bij machte draagvlak te creëren voor de opvang van asielzoekers, de gemeenten gooien olie op het vuur. Rutte 2 is geobsedeerd door landgenoten met een islamitische achtergrond, de gemeenten geven nauwelijks tegengas. Zo kunnen we nog wel even doorgaan.
In de aanloop naar de gemeenteraadsverkiezingen van 19 maart 2014 gaf Geert Wilders een stemadvies. Hij adviseerde Het Volk om op lokale partijen te stemmen. Waarom? Hij voelde prima aan dat het een beetje een zooitje zou gaan worden bij de lokale overheid. Dat was niet knap of slim, dat was een logische gedachte. Duizenden waarschuwingen werden door Rutte 2 in de wind geslagen. De arrogantie van de macht tierde welig. Met als een van de dieptepunten een staatssecretaris die in de steek gelaten burgers adviseerde om toch vooral te procederen tegen hun gemeente.
Hiermee legde Geert Wilders de kiem voor zijn volgende poging zijn macht te vergroten. Die poging bestaat eruit zijn beweging deel te laten nemen aan de komende gemeenteraadsverkiezingen in tientallen gemeenten. Gemeenten die, concluderend uit de uitslagen van de Statenverkiezingen en de laatste Kamerverkiezingen, over een flink pvv-potentieel beschikken. Lokale partijen staan nu in de rij om zich aan te sluiten bij de pvv. Geert Wilders heeft immers gezegd dat hij zich inhoudelijk zo min mogelijk gaat bemoeien met het beleid van zijn door Het Volk gekozen infiltranten. De provinciale pvv-vertegenwoordigers zullen een oogje in het zeil houden, als gouwleiders. Een “gezonde afkeer” van de islam zal er desnoods met geweld worden ingeramd.
De eerste tekenen van hetgeen ons te wachten staat hebben zich in Rotterdam geopenbaard. Wilders verweet de lijsttrekker van Leefbaar Rotterdam, de van rancunereuzel overlopende Joost Eerdmans, een slappe zak te zijn en verdomd, Eerdmans slaat terug met meer dan walgelijke moslimhaat. De toon is gezet en als het nieuwe kabinet er niet in slaagt de pvv de mond te snoeren zonder standpunten van de pvv over te nemen bestaat er een gerede kans dat zich na 21 maart 2018 een sociale ramp gaat voltrekken. Het is immers helemaal niet zo, dat de laatste verkiezingen verlies voor Nederlands extreemrechts hebben opgeleverd. Integendeel zelfs en het blijkt nu juist die winst voor extreemrechts te zijn die de eerste formatiepoging deed mislukken. De VVD én het CDA wensen het voortaan minder nauw met de mensenrechten te nemen, één van de redenen voor GroenLinks om de formatiebesprekingen voor gezien te houden.
Welk kabinet er ook gaat komen, het zal bar zijn. Maar nog lang niet zo bar als wanneer straks extreemrechts bezit heeft genomen van onze lokale overheden.
