Een mei, de hele Rode Jaren Zeventig heb ik er aan meegedaan, een enkele keer mede georganiseerd. De hervatte traditie ebde echter weg langzamerhand. Ik ben geen trotskist, dus ik ging door de grond toen ik zag hoe de Turkse schoonmaker in de coulissen klaarstond “kan ik nou aan de slag?” terwijl studentikoze types van de Vierde Internationale met geheven vuist de Internationale zongen tot slot. Dit nooit meer, dacht ik.
Toch de twijfel… Lief en ik hadden onze aarzeling over de manifestatie die eigenlijk ondubbelzinnig van de PvdA uitging. “Zullen we toch maar gaan?” Ik weet niet meer wat we moesten doen op haar kamer (iets anders aantrekken? geen idee meer), ik weet wel wat we plotseling beslist moesten doen. (Terwijl ik dit tik hoor ik Bots “doe het van onderen” zingen, en ik schiet in de lach).
Tegen middernacht was ik wakker genoeg uit de liefdesroes om haar te zeggen dat ze beter haar lenzen kon uitdoen.
De vraag nu na al die jaren over het einde van die laatste eerste mei: zijn we daarna “gewoon” gaan slapen… dat was een lange nacht dan.
Vragen, vragen.
De weg is lang, en kent ook eenzaamheid
Maar mensen voer de strijd niet alleen
In deze tijd, die nog geen vrede kent
En geen gelijkheid voor iedereen
Wie weet er dan niet dat kapitalisten
Nooit werkelijk zeggen waarom ze bestaan
Ze hebben de macht, die willen ze houden
Rechtvaardigheid kennen ze enkel als waan
refr.:
Kom socialisten trek ten strijde
Kom socialisten wees paraat
Onze strijd is niet langer te vermijden
Als je maar weet waar het steeds om gaat
Hij heeft gelijk, die het niet langer neemt
Maar mensen voer de strijd niet alleen
In deze tijd, die nog geen vrede kent
En geen gelijkheid voor iedereen
Of laten we ons nog langer bedonderen
Met instant inspraak en praten in bed
Kom doe met ons mee, en doe het van onderen
We maken ons klaar voor het verzet
refr.
Er komt een strijd waarna er vrede zal zijn
Maar mensen voer de strijd niet alleen
In deze tijd die nog geen vrede kent
En geen gelijkheid voor iedereen
We hebben tesaam nog zoveel te leren
En wat ook gebeurt, het is politiek
We zullen de machten moeten bezweren
Het einde der klassen, het eind der paniek
– In die tijd waren “socialisten” nog niet bijna per definitie trotskisten of gesociaaldemocratiseerde maoïsten…
