Econoom Paul De Grauwe betoogt dat Brexit meer mogelijkheden biedt om de EU te hervormen. Het Verenigd Koninkrijk was in 1974 weliswaar lid geworden maar niet met de intentie om te streven naar een ‘steeds hechter verbond tussen de Europese volkeren’. Eerder vormde het een vijfde colonne die in de regel heeft geprobeerd de Europese integratie van binnenuit te frustreren. De Grauwe merkt op:
Het feit dat Groot-Brittannië nu het gemeenschapshuis verlaat, creëert nieuwe mogelijkheden om stappen op weg naar verdere integratie te nemen. In het belastingdomein bijvoorbeeld. Dit is een gebied waar, op aandringen van Groot-Brittannië (maar niet alleen Groot-Brittannië), aan vetomacht van de nationale regeringen is vastgehouden. Met als gevolg dat multinationals het gebrek aan coördinatie in het bepalen van ondernemingsbelastingen hebben uitgebuit om afzonderlijke regeringen te chanteren. Dit heeft geleid tot een race naar het putje waarbij de grootste multinationals nauwelijks belastingen betalen, hoewel ze profiteren van openbare voorzieningen die regeringen van Europese landen bieden.
(Social Europe [vertaald uit het Engels])
In internationale belastingpolitiek trok Nederland trouwens als belastingparadijs in het algemeen gezamenlijk op met Groot-Brittannië. Maar dit beschamende paradijs heeft gelukkig een stuk minder invloed dan de Britten.
