Het zat er aan te komen. President Trump heeft gisteravond (voor ons vannacht) vanaf een marineschip kruisraketten afgevuurd als vergelding voor Assads gifgasaanval op onschuldige burgers. Maar liefst 59 Tomahawks ($30.000.000) zijn gedropt op een militaire basis nabij Homs. De luchtaanval kan wat complicaties geven, er waren in Homs ook Russen aanwezig op de basis. Er is weliswaar contact geweest met de Russen, maar Russische slachtoffers zijn niet geheel uit te sluiten.
De president sprak een uurtje later vanuit zijn plezierpaleisje in Mar-a-Lago het volk kort toe: de vreselijke gifgasaanval kon niet onbeantwoord blijven. Hij moest ingrijpen. Hij zei oa dit:
Assad choked out the lives of helpless men, women and children. It was a slow and brutal death for so many. Even babies, beautiful babies were cruelly murdered in this brutal attack. No child of God should ever suffer such horror.
Het lijden van het Syrische volk heeft plotseling zijn aandacht!
Even later: There can be no dispute that Syria used banned chemical weapons … and ignored the urging of the UN Security Council. The refugee crisis continues to deepen and the region continues to destabilize.
Genoeg reden om de aanval te rechtvaardigen blijkbaar. Trumps -voor zijn doen presidentiële- praatje was om het volk te paaien, hij heeft behoefte aan steun nu zijn populariteit tot een historisch dieptepunt is gezakt (35%).
Zo’n militaire actie is een stevige boodschap. Het zet de VS op de kaart als militaire macht.
En het leidt lekker af van #Russiagate.
Plotseling heeft niemand het meer over #Russiagate!
Oorlog is de moeder van alle roem.
De actie van de president is een behoorlijke ommezwaai. Na de vorige gifgasaanval van Assad (die omvangrijker was) twitterde Trump:
What will we get for bombing Syria besides more debt and a possible long term conflict? Obama needs Congressional approval.
— Donald J. Trump (@realDonaldTrump) 29 augustus 2013
Blijkbaar is hij niet alleen van inzicht veranderd, hij vindt het ook niet nodig het congres om toestemming te vragen. Eigenlijk is er maar één reden voor de aanval: Trump heeft een oorlog nodig om zijn populariteitscijfer op te krikken. En wie kan er iets tegen een vergeldingsactie hebben als het om gifgas gaat? Zo’n vergeldingsactie krijgt in de VS doorgaans veel steun, de politici en het volk scharen zich achter de president.
Cynisch? Ik ben niet cynisch, Trump is cynisch. Zijn ommezwaai is er een voor de bühne. Plotseling is de president persoonlijk geraakt. En plotseling verandert hij van mening. Wie gelooft dat? Trump is alleen maar geïnteresseerd in zichzelf. Zijn presidentschap moet koste wat kost een succes worden. Als een gerichte militaire actie zijn populariteit kan vergroten, why not?
Dat Assad een massamoordenaar is, weten we al jaren. Dat hij weg moet is duidelijk. Of het zin heeft zijn oorlogsinfrastructuur te bombarderen? Wellicht, maar als je werkelijk een einde wil maken aan het regime van Bashar al-Assad moet je zijn paleizen bombarderen, niet zijn infrastructuur, zijn soldaten, en –ongetwijfeld- gewone burgers.
Overigens lijkt Trump zich wat de algemene steun voor zijn optreden betreft zich opnieuw te hebben verkeken. Vanuit het kamp van de Democratische Partij wordt al gemord: we zijn niet in oorlog met Syrië en dus is er toestemming van het congres nodig. Democratisch congreslid Seth Moulton twitterde over de hypocriete houding van de president tov de Syriërs:
So @POTUS cares enough about the Syrian people to launch 50 Tomahawks but not enough to let the victims of Assad find refuge & freedom here. — Seth Moulton (@sethmoulton) 7 april 2017
Was het een eenmalige aanval? Of is deze aanval het begin van meer bemoeienis met het conflict in Syrië? Wat volgt hierna?
Waarschijnlijk heeft Trump geen idee.
Het maakt hem ook niet uit.
Als hij maar applaus krijgt.
Zijn eerste opzet is geslaagd: de aandacht is nu gericht op militaire actie, niet langer op Trumps campagneteam dat met de Russen heeft gesmiespeld.
