Na de uitlatingen van Donald Trump haasten de media zich met analyses die aantonen dat folteren niet werkt, tenminste niet als vergaren van informatie de doelstelling zou zijn. Waarom zijn er dan zoveel landen waar folteren toch nog steeds de norm is? Omdat het wél werkt, maar om heel andere redenen dan het vergaren van informatie.
Het blijft verbazend hoe president Donald Trump er met controversiële uitspraken in slaagt zijn agenda aan de mainstream media op te dringen. Met zijn recente uitspraak in een interview voor de Amerikaanse zender ABC is het weer prijs.
“Folteren moet kunnen. Het werkt. We moeten vuur met vuur bestrijden.” Zijn redenering is eenvoudig: plegers van gruwelijke misdrijven verdienen ons respect voor elementaire rechtsregels niet. “We moeten het kwaad met gelijke wapens bestrijden.”
Media putten zich vervolgens uit in ‘fact checks’. Waar – een beetje waar – niet waar. Dat folteringen moreel, ethisch en internationaal juridisch onaanvaardbaar zijn, ook als ze zouden ‘werken’ is blijkbaar geen vraagstelling waard. Integendeel, door het debat te verplaatsen naar de vraag ‘werkt het of werkt het niet’ verschuiven commentatoren het debat verder naar een bijzonder gevaarlijk punt zonder ommekeer, waarbij algemeen aanvaarde morele grenzen worden weggevaagd.
Het is grotendeels opgewarmde kost want tijdens de allereerste ‘oorlog tegen de terreur’ van president Ronald Reagan werd dit debat al ruim gevoerd. Er werd toen veel ‘wat als’ gediscussieerd. De grote wat-als-klassieker was toen: “Wat als je weet dat een terrorist een atoombom heeft geplaatst onder een grote stad, mag je hem dan niet folteren om een massamoord te voorkomen?”
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
