Islamdebat: ‘Ik heb wel een oplossing…’

Er was een discussie in de Balie naar aanleiding van een boekverschijning, zoals er meer zijn geweest: lekker fulmineren tegen de islam, liefst met andere ‘islamcritici’. In 2010 was al zo’n bijeenkomst, met deels dezelfde mensen. Toen werd de zaal bewaakt en waren er moslims in de zaal en kritische journalisten. Overvol was het.

Niets van dat alles nu. Het islamkritische discours is inmiddels zo afgezaagd geworden dat een dergelijke bijeenkomst geen enkele opwinding meer veroorzaakt. Geen stampende moslims, geen kritische journalisten, geen opgewonden vragenstellers. Kleine zaal, veel lege stoelen.

Het feestje was georganiseerd door de stichting Werkelijkheid in Perspectief, een clubje van Cliteur, Bolkenstein en Fennema. Daarvan zaten er twee op het podium. Van de vier heren boven de 50 op het podium was er een (in naam) moslim: Halim El Madkouri, de letterkundige diende als excuusmoslim. En dan was er nog de zelfverklaarde islamdeskundige Wim van Rooy, ex-communist, schrijver van anti-islamboeken.

Het was een tamelijk tamme vertoning, de bekende frasen, de bekende waarschuwingen voor de duivelse islam, totdat Cliteur na anderhalf uur ‘een half uurtje ruzie’ aankondigt. Podium en zaal gaan het hebben over ‘oplossingen’.

Was er een probleem dan?
O ja, de islam was het probleem.

Wim van Rooy: Ik heb wel een oplossing, ik heb verschillende oplossingen, maar binnen de internationale verdragen kan men die nooit implementeren. Uitgesloten. […] Discrimineren. Ik denk aan discrimineren. Discrimineren betekent etymologisch, taalkundig, een onderscheid maken. Dat doen we elke dag. […] Ik maak een onderscheid tussen christendom en jodendom aan de ene kant en de islam aan de andere kant. Maar er is geen politicus die dat durft te zeggen.
Moderator: Religieuze inperking… In Nederland heeft Geert Wilders, heeft de PVV voorgesteld moskeeën te sluiten, de koran te verbieden, islamitische scholen te sluiten…
Wim van Rooy: Natuurlijk, daar sta ik absoluut achter… […]

De ruzie komt niet van de grond, er zijn geen tegenstemmen, en om het allemaal nog afschuwelijker te maken zit Bernadette de Wit in de zaal, ook een zelfverklaarde islamdeskundige, ze sluit zich graag aan bij wat Van Rooy zegt. Ook Bernadette houdt van radicale oplossingen: De oplossing gaat uit van de gedachte van de macht van het getal. De oplossing is niet meer dan een of twee procent moslims per westers land. […] Hans Jansen [in anti-islamkringen een halve heilige; IS] zei altijd: als je nu eens begint met het uitzetten van de beroepsmoslims… Daar gaat een heel goed signaal vanuit voor de gewone gematigde moslims. Van… wij moeten een beetje gaan dimmen, wij moeten niet te veel eisen gaan stellen. […] Dan gaan ze hun geloof gewoon thuis beleven, privé, en dan is het gewoon opgelost!

Moderator: Paul Cliteur, is dit uh… juridisch een beetje rond te… te krijgen?
Cliteur: Ik vind dat jullie met deze maatregelen meteen naar de meest controversiële, naar de meest uiterste maatregelen grijpen, terwijl je voorzichtiger kan beginnen. Nu ben ik misschien een beetje een poezelaar hierin, maar…

Vervolgens houdt hij zich behoorlijk op de vlakte, bepleit aanstelling van kritische islamdeskundigen aan universiteiten. Waar Bernadette dan weer een schepje bovenop doet, want die doet altijd overal een schepje bovenop en etcetera.

Je kunt voorzichtiger beginnen dus… Wat bedoelt die Cliteur daar eigenlijk mee? Eerst de moskee verbieden, dan de koran, en dan…?

De titel van het debat in de Balie was: ‘Waarom haten ze ons eigenlijk?’
Iemand? Ja, kop ‘m maar in!

Dit is dus het niveau waarop het islamdebat in Nederland zich bevindt: de absolute dominantie van het extreem-rechtse discours, een totaal gebrek aan oppositie daartegen. Antidemocratische maatregelen, ‘oplossingen’ die totaal indruisen tegen de Nederlandse grondwet en Universele Verklaring van de Rechten van de Mens, worden zonder enige vorm van discussie aangehoord en als serieuze ‘oplossing’ van het ‘probleem’ overwogen.

Als mensen als Van Rooy, Cliteur en De Wit het ooit voor het zeggen krijgen, wacht ons een bijltjesdag en –op den duur- illegaliteit en onderduik. Het gemak waarmee het publiek (waaronder veel hooggeschoolde mensen) deze totalitaire onzin voor zoete koek slikt, is beangstigend.

En beschamend.

Over een aantal jaar zal er weer zo’n bijeenkomst zijn. Ongetwijfeld zullen Van Rooy en Cliteur en De Wit er weer zijn, Werkelijkheid in Perspectief nodigt graag ‘ten onrechte onbekende denkers’ uit.

Men mag hopen dat het publiek dan massaal opstaat en de zaal verlaat als deze verdwaalde zielen hun totalitaire ideeën beginnen te spuien.

Ja, dat zou mooi zijn.

Het ‘debat’
Zie ook: blog Martijn Tonies