In de gemeente Stichtse Vecht zijn bijstandsgerechtigden opgetrommeld om honderdtwintig uur onbetaald te werken in het kader van een “activeringsproject” voor baanlozen. Deze “praktijkervaring” is onderdeel van een groot disciplineringstraject waarin ze binnen veertien weken “arbeidsfit” worden “gemaakt”. Dat betekent eerst vier weken zogenaamde “arbeids- en empowermenttraining” gevolgd door tien weken (in totaal honderdtwintig uur) productiewerk bij PAUW bedrijven. Wie deelname weigert wordt bestraft met een keiharde korting van vijftig tot honderd procent op de bijstandsuitkering.
“Ik ben herhaaldelijk bedreigd met een strafkorting”, vertelt een van de baanlozen. “Ik kan daar verder niet op ingaan omdat het verhaal misschien naar mij is te herleiden. Ik ben ook bang geworden van verhalen over bijstandsgerechtigden die naar de rechter stapten en weliswaar gelijk kregen, maar daarna toch steeds weer worden gekort door de gemeente.” Een van de opgeroepen dwangarbeiders verwoordt helder wat de gevolgen zijn van die niet aflatende dreiging met sancties: “Dat constante gevoel dat je op het randje van de afgrond leeft doet wat met je persoonlijkheid. Je wordt argwanend en bang, zonder vertrouwen naar mensen en toekomst. Het schrikbeeld van dakloos worden hangt als het Zwaard van Damocles boven je hoofd.”
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: Doorbraak
