De SP en de oude politiek

Heibel in de SP. Over dingen die wij allang weten, maar die blijkbaar niet hardop mogen worden uitgesproken: 1. De leider kan niet leiden 2. Alleen aandacht voor de zorg. 3. Meestal stilzwijgen als het om vluchtelingen en/of immigratie gaat, geen eenduidig standpunt.

Tja, dat krijg je als je een partij hebt die de maoïstische structuren nog niet geheel heeft afgezworen: heibel als er iemand kritiek uit.

Spoedvergadering en daarna ‘als één man’ weer verder. Je kunt er de klok op gelijk zetten.

Stilte op de SP-site.
Stilte op het twitter-account van partijvoorzitter Ron Meyer.
Stilte op het twitter-account van kamerleden Ulenbelt, Karabulut, Van Bommel…

De SP heeft een probleem met open democratische structuren, nog steeds. Met dictator Jan Marijnissen hadden ze iemand die zijn troepen onder controle had, hij hijgde ieder Kamerlid in de nek, en als hij het niet deed was er wel iemand anders die het vuile werk voor hem wilde opknappen. Begeleiding van het oude soort: met de harde hand. Als er al ophef ontstond, was het nadat iemand uit de partij was gegooid. Orde en constante controle zijn de eerste beginselen van elk staatssocialisme tenslotte.

Roemer is niet zo’n dictator, hij is meer de gezellige buurman die zelf ook niet snapt waarom hij de baas is geworden. Problemen? Hij lacht ze weg. Deze leider ‘kan er niks mee’. Roemer in het late NOS-journaal: ‘Ik snap ook niet zo goed waar het vandaan is gekomen…’

Is die man blind en doof? Of gewoon dood?

Een andere reactie: het zijn lafaards, want anoniem. De SP-gedachte die daar achter zit: onderteken je je uitspraken met je naam, dan nagelen we je aan de schandpaal. Ben je anoniem, dan kunnen we je niet pakken. Dus is het nu zaak om de anoniemen namen te geven. De jacht is geopend. Wie waren het? Wie hebben deze geheime partij-informatie gelekt?

Een verslaggever van Telegraaf-tv: Wat gaat u doen als u weet wie ze zijn?
Tweede Kamerlid Paul Ulenbelt: Dat weet ik nog niet, ik denk dat ik ze zal adviseren naar iets anders om te zien.

Poppetje de deur uitschoppen, probleem opgelost.

Op de achtergrond speelt natuurlijk het eeuwige conflict over de ‘solidariteitsbijdrage’ die elke SP-afgevaardigde moet inleveren bij de SP. Daar ‘doen ze goede dingen mee’. Wat precies? Dat is niet bekend, niet openbaar. Die bijdrage komt neer op kortweg 75% van het salaris van een wethouder heb ik begrepen. Dat is een boel geld voor de spaarkas van de SP. Het jongste conflict hierover: een Rijswijkse SP-wethouder is uit de partij gezet vanwege de weigering die bijdrage te leveren. Zijn twee fractiegenoten blijven, geheel tegen de partijlijn in, achter hem staan.

Dat is nog eens nieuws. Twee SP-leden die het partijbestuur trotseren.
Worden die straks ook uit de partij gegooid?

Het werkelijke probleem van de SP: de scherpe kantjes van de SP-ideologie zijn er af, maar de oude naar binnen gerichte partijstructuur staat nog stevig overeind. De SP zou er gebaat mee zijn het partijbureau te slopen en de zaken (maar dan ook alles) voortaan op straat en via het internet te bespreken met haar leden. En nog beter: ook met haar niet-leden.

Misschien levert dat een wat frissere kijk op en komen nieuwe ‘leiders’ naar voren, mensen die niet de last van het oude partijsocialisme dragen en gewoon over alles willen praten, ook met mensen die niet de eed hebben gezworen aan het partijbestuur.

Als ik Ron Meyer zo hoor en zie, zal dat niet snel gebeuren. De man uit Heerlen die ongetwijfeld de volgende partijleider zal worden (hij is uit het juiste onbuigzame hout gesneden zogezegd), straalt één en al partijdiscipline uit.

Hoe verander je een vastgeroeste partij?

Niet door ‘geheime’ informatie te lekken naar een zwalkende populistische krant, zoveel is duidelijk.

Wel door haar democratische structuren op de schop te nemen en de macht van het partijbestuur en de Leider te verkleinen.