De redenen voor Donald Trumps overwinning in de presidentsverkiezingen van de VS zijn natuurlijk complex. Desondanks moet een analyse toch ergens beginnen. Na de video met Trumps uitspraak ‘Grijp hen bij het poesje’ leken zijn kansen verkeken. Maar economische issues schijnen toch meer gewicht in de schaal te hebben gelegd dan wat te stoere uitspraken van een macho. ‘It’s the economy, stupid’, de bekende sneer van Bill Clinton tijdens zijn eerste presidentscampagne jegens George H.W. Bush, geldt immer nog. Over de economie had ik in augustus opgemerkt:
Bij de door die media voorgespiegelde keuze tussen een beleid waarin je je technische vakbekwaamheid in je job wellicht behoudt en je baas nog wat rijker wordt versus een waarin je op straat komt te staan en er wat meer sociale voorzieningen voor je overeind blijven, is de eerste optie wellicht aantrekkelijker. Trump gokt hierop en kan niet worden afgeschreven als winnende presidentskandidaat.
Trump kon inderdaad niet worden afgeschreven. De polls zaten er naast, evenals bij Brexit. Er is nog een andere saillante overeenkomst. De verliezers, Hillary Clinton en David Cameron, zijn beiden representanten van de globalistische neoliberale stroming. In dit geloof is vrijhandel de alfa en omega. Concurrentie met landen waar arbeidersrechten en milieuwetgeving nog in de kinderschoenen staan, zou in deze visie voor iedereen voordelen opleveren. Dat het zo niet werkt, dat vooral de onderkant van de samenleving in het Westen het gelag betaalt, blijkt duidelijk. Brexit is een keuze geweest om te proberen het heft in eigen handen van het volk te krijgen. Bij de keuze voor Trump geldt hetzelfde. Dat het in het geval van Brexit, in een voor de handel grotendeels op de EU aangewezen Groot-Brittannië, op economische malaise uitdraait, soit, maar dat is voor de economisch en politiek ongeschoolde kiezer het proberen waard. In de machtige, van andere naties zo goed als onafhankelijke VS gelden andere wetten. In principe kan Trump het economische tij ten goede beïnvloeden. Zo heeft hij toegezegd het TTIP de prullenbak in te deponeren. Of dat gebeurt, is zeer de vraag. De nieuwe Amerikaanse president lijkt vooral een opportunist die veel heeft beloofd maar op de eerste plaats de arme Amerikanen van de regen in de drup brengt.
