We zitten allen in een ratrace waarbij we steeds meer en harder werken. Al te vaak vallen mensen uit de boot of bengelen ze aan de romp, zoals het hoort in een cynische prestatiemaatschappij. De kapitalistische organisatie van de economie heeft duidelijk gefaald. Winstmaximalisatie werd het doel op zich. Naar wie die winst gaat is van geen belang. De markt wint, maar de mens verliest.
Meer nog. Ook voor ons klimaat is het ter plaatse blijven trappelen geen goede zaak. Door deel te nemen aan die ratrace vergroten we enkel maar onze impact op het milieu. Hoe gejaagder we ergens willen geraken, hoe groter de impact: met de fiets, het openbaar vervoer, de auto, het vliegtuig. Met meer tijd zouden we veel meer zelf doen: repareren in plaats van vervangen, meer aandacht voor gebruik en minder op bezit, zelf koken. Kortom, minder afhankelijkheid van energieverslindende technologieën.
Begin deze eeuw voorspelde de econoom Keynes dat de werkweek in 2030 slechts 15u zou duren. De vooruitgang zou ons inhalen en de rijkdom zou groeien. Zijn inschatting van de economie was correct: de vooruitgang is niet te stoppen: robotisering, automatisering, digitalisering. En de rijkdom stijgt: vandaag produceert iedere Belg 3,4 keer meer rijkdom dan in 1960. In het begin van de 21ste eeuw, waren landen als België, Frankrijk en Nederland al vier tot vijf keer zo rijk als in 1930. Maar de samenleving bleef ter plaatste trappelen. Met bijzonder kwalijke gevolgen.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
