Het was een korte, beetje bitsige, maar interessante discussie die ik had op een kille voorzomeravond op de Oude Graanmarkt in Brussel, het dorpsplein van de Dansaertvlamingen. Ze is me lang bij gebleven. Na een lange vergadering over de hervorming van het curriculum van onze mediaschool, zaten we met een paar collega’s na te kaarten. Toen we bijna opbraken – de meesten waren al huiswaarts – kwam daar onze flamboyante collega van Drama aan, de onvergelijkbare, beroemde en beruchte Leopold DH. We legden hem kort uit dat de vergadering hoopgevend, ja zelfs enthousiasmerend was. Hij was zichtbaar content dat het oude idee om van onze kunstschool een dynamische transversale school te maken, waar alle afdelingen met elkaar in verband staan, en waar volop wordt geëxperimenteerd op hoog niveau, nu schoolbreed zou worden heropgenomen.
Maar algauw bracht ik in het midden dat het er niet op aankomt om instituties te redden, maar de wereld. Hij was het daar niet mee eens: de school is deel van de wereld, en de school hoger tillen is jonge mensen omvormen tot kritische kunstenaars en dat is werken aan een andere wereld. Ik zei dat dit fraai was, maar op dit moment in de geschiedenis, bij lange na niet genoeg. Als we zo doorgaan zal de wereld zoals wij hem kennen vergaan, zei ik. Dat is een quasi-wetenschappelijke zekerheid. Kortom, zijn stelling was: ‘verbeter de wereld, begin met je school’. Mijn stelling was: ‘verbeter je school, begin met de wereld’.
(Lees verder bij de bron van dit artikel)
Via:: dewereldmorgen.be
