Het is een “Europese” regel, en dit soort kolder is een mooie basis om een “anti-Europese” houding op te baseren. Alleen is de Europese Unie nu eenmaal niet “Europa”, en niet alleen omdat lang niet alle Europese landen er lid van zijn. Maar onzinnig is de regel dus wel.
Kwam het doordat ooit wat klungels bij voorbaat opgepakt werden omdat ze van plan waren een bom te maken aan boord van een vliegtuig aan de hand van onder andere vloeistof, ik meen zelfs water? Bij de veiligheidscontrole voor het instappen in het vliegtuig mag je geen vloeistof van meer dan 100 ml in één fles, flacon, tube, doosje, spuitbus bij je hebben. Waarom 100 ml? Volgende vraag: na de controle zijn er volop winkels waar je vloeistofhouders van 100 ml en meer kunt kopen. Dus direct nadat je betrapt bent op het bezit van een grote tube kun je die opnieuw kopen. Is dit markteconomietje spelen uit naam van het allerlaatste resort of scoundrels: “veiligheid”? Waarom anders deze regel?
Aan boord van het vliegtuig worden drankjes van meer dan 100 ml geserveerd. En op lange vluchten kun je bij een behoorlijke maatschappij onbeperkt drinkwater tappen, want er is gevaar voor uitdroging op 10km hoogte. Ook voor het personeel zelf uiteraard.
En zelfs als dit alles er niet was: het bezit van een leeg flesje is niet verboden, ongeacht de maten. Welnu, het moet wel raar met iemand gesteld zijn (voor mannen is het in de praktijk wat makkelijker) als die meer dan 100 ml kan produceren waar iemand bij staat, zo onder het oog van de veiligheidstiepjes.
Op de terugweg worden alle tubetjes en potjes bekeken. Ik heb de tubetjes, vrek die ik ben, van mijn logement meegenomen. Ze zitten nog in het zakje. Het is ook de bedoeling dat ze in een plastic zakje terechtkomen ter keuring. Loughborough University staat er op het zakje, en de veiligheidsdame zegt lacherig: “That is too posh”.
Zonder bezwaar verplaats ik de tubetjes naar haar zakje. Ik mag door. Ik wijs, verkouden als ik ben, naar mijn voorhoofd en zeg dat er meer dan 100 ml in zit. Zij is het met mij eens dat het een onzinnige regel is.
Maar op de heenweg mocht ik het meemaken. Het G4S-mannetje haalt zijn detector door mijn tas, en stelt de indringende vraag: wat heeft u bij u? Hij pakt er een groter ding bij en haalt mijn spuitbus scheerschuim nar boven. “dat mag niet”. Ook het blikje Niveacrème (gewoon de klassieke, niks geen “for men” voor mij): “Mag ook niet. Meer dan 100 ml.” Ik sta verstijfd van ontsteltenis. “En wat nu dan?” “Ik gooi ze weg”. En dat deed hij. “Dus u begaat diefstal waar ik bij sta”. “Al meer dan tien jaar Europese regel mijnheer. Ik vind het ook niet leuk.”
Een gevoelige man. De regels, hè. En ik loop er zes dagen als hipster in de maak bij.
Natuurlijk, de vergelijking gaat wat mank. Maar zoals Thomas Merton zei: als de wereld in een kernoorlog wordt opgeblazen zal dit ook geheel volgens de regels geschieden.
